,,Syf w mojej głowie jest chyba większy niż ten u mnie na podłodze. Ale technika z lat dzieciństwa się opłaca – stawianie kroków pomiędzy klockami Lego, jest jak omijanie dziwnym myśli, gdy akurat nie buduję z nich czegoś większego.”

Hej! Pomyślałam, że pokażę Wam różnicę, która istnieje między moimi notatkami a tym, co trafia do Was. Może ktoś uzna to za chociaż troszkę ciekawe c:
(Oczywiście błędy mogą się pojawić w obu wersjach, za co ogromnie przepraaaaszam. Czasem tak jest :C )
Notatki:
Burzowe dzieci
I gdzieś miała ustawkę swojej życiowej miłości (nie zaczepia się silniejszych) więc miała gdzieś i łamane teraz kości. Gdzieś miała chorobę, czy rozwód brata. W końcu pogoda zlitowała się nad nią, muskając swoimi palcami. Od dawna zmoczone łzami poliki, mokre zostały przez deszcz
…
Gotowy cosiek:
Burzowe dzieci
I huśtała się. Włosy uderzały o jej policzki, a krople deszczu zatrzymywały się na szkłach jej okularów. Zdawała się niesamowicie lekka. Nie miała na myśli tego momentu, w którym huśtawka cofa się, a ciało przez chwilę bezwiednie wisi w powietrzu, by następnie docisnąć uda do siedziska. Czuła… nic. Ani to, że miłość jej życia najpewniej miała łamane kości, bo ustawka przypadała na dziś dzień, nie zwróciło jej uwagi. Mógł nie podskakiwać silniejszym. Jakoś tak… Na chwilę zapomniała również o chorobie bliskiej osoby. Czuła się dobrze. W końcu Pogoda muskała ją swoimi palcami. Zostawiała swoje słowa, kryjące się pod postacią ciężkich kropel, które to zamiast łez gościły na czerwonych policzkach.
Dziewczyna czuła się dobrze.