Dlaczego? Dlaczego ludzie są tak okrutni? Jeśli widzą grubszą osobę, nie myślą tylko od razu zaczynają się śmiać. Ale co ich to?! To nie oni są tym piep***ym grubasem! Więc, z jakiego powodu mają go oszczędzić?! Przecież, to tylko coś co wyglądem ma przypominać człowieka. To coś co nie wyszło Bogu.
Ale teraz stań. Zatrzymaj się i popatrz na siebie. Wyobraź sobie siebie w takiej sytuacji. Jak byś się czuł idąc miastem, gdy ludzie którzy przechodzą obok patrzą na Ciebie krzywym wzrokiem. A gdy myślą, że już ich nie słyszysz – śmieją się. Jak byś się czuł/a gdyby chłopak/dziewczyna w którym/ej się podkochujesz powiedział/a Ci te słowa:

-Wypi*rdalej, Ty jeb*ny grubasie! Nikt Cię tu nie chcę! – a potem odszedł/odeszła śmiejąc się z Cibie.

Jak byś się poczuł/a? Byłoby Ci do śmiechu?! Śmiał/a byś się z tego?! Czy może Twoja reakcja byłaby inna? Zamiast uśmiechu na twarzy, pojawiłyby się zły. W oczach brak iskierek szczęścia, lecz byłyby całe zaszklone.

Nie poszedł/poszła byś się nikomu wypłakać, bo wyjdziesz na słabego grubasa. Wyobraź sobie…

Jesteś zwykłym 14 latkiem/ 14 latkom. Nie masz za dużo znajomych, z powodu Twojej postury. Jesteś grubszy/sza niż Twoi/Twoje koledzy/koleżanki. Nosisz rozmiar XXL. Masz tylko jednego/jedną przyjaciela/przyjaciółkę. Tylko na niego/nią możesz liczyć. Ale to też tylko człowiek, więc zachorował/a. Nikt w szkole się do Ciebie nie odzywa.
Na lekcjach śmieją się z Ciebie. Nie masz komu o tym powiedzieć.
Wychodzisz ze szkoły po lekcjach, gdy zaczepia Cię ten/ta który/która najbardziej Cię dręczy. Zaczyna wyzywać od grubasów, świń. Mów, że jesteś jedną, wielką beczką tłuszczu! Zaczynają Cię wyśmiewać wszyscy wokół.
Jak się teraz czujesz? Jest Ci do śmiechu?
Bo mi nie.
Następnym razem jak zobaczysz grubszą osobę na ulicy, to nie śmiej się. Nie odwracaj wzroku, bo to też boli. Po prostu idź tak jak zwykle. Nie zmieniaj nic w swoim chodzi. Wtedy nie sprawisz tej osobie przykrości.

Wilku. Mam nadzieję, że taki nie jesteś. Bo jeśli tak, to bardzo się na Tobie zawiodłam. Otyłość, to nie coś co można tak łatwo zakryć jak siniaka. To coś co widać. Sama jestem grubszą osobą i wiem jak się czuję takie osoby. Z powodu mojej postury spotkałam się z wieloma przykrościami.
Dla tego proszę Was, nie bądźcie obojętni na przemoc słowną! To często bardziej boli, niż ta fizyczna! Bo strupy i siniaki zejdą, ale te na psychice zostaną tam na zawsze.

Według mnie, przemoc słowna powinna być czymś o czym się mówi, a nie tematem do przemilczenia.
Jeśli jesteś odważny/odważna, to nie bój się stanąć w obronie słabszych. Nie musisz od razu bić się za tę osobę, ale pójdź do kogoś, np. wychowawcy i powiedz co widziałeś/widziałaś. Powiedz, jeśli chcesz, żeby nie mówiła od kogo to wie.

Żałuję tego, że SameQuziy nie zwracają na takie tematy uwagi. Może mogliby wymyślić coś, co zwróciłoby na to uwagę ludzi. Może jakieś nowe osiągnięcie?
Ale to nie jest istotne. Ważne, że to właśnie TY możesz zmienić swoje otoczenia. To Ty możesz pomóc słabszym i stać się bohaterem.

Przeprasza, że zanudzam Was takim wpisem, ale to jest, według nie, ważna sprawa.

Pozdrawiam, Wasza Natsuki ❤