Im więcej dni mija, tym bardziej uświadamia sobie, że coraz rzadziej jestem na sq. Coraz więcej nauki, obowiązków, pracy… Ja nie chcę być dorosła! Chcę być dzieckiem, które się bawi lalkami barbie, które się bawi klockami Lego, które buduje bazy z poduszek, które nie musi robić nic, tylko się bawić. Jak ja tęsknię za tymi czasami… Wcześniej to było do wytrzymania ta nauka i to wszystko, ponieważ we śnie wracałam do mojego świata. A teraz co się stało?! Dlaczego nie mogę się tam dostać? Czyżbym klucz zgubiła? To, że śpię mniej więcej 6 godzin to nie znaczy, że nie mogę wejść do mojego świata. Do świata, w którym nie ma nauki, obowiązków i pracy…
Dlaczego wszystko co dobre tak szybko się kończy?!