Naprawdę super! :)

Wyjątkowo krótkie, ale kto wie, może będzie na Głównej?
Życzę Ci tego.

Poprawa po prostu 100% ;)

Przeczytałam jedno opowiadanie. „Ostatni promyk słońca” i do niego się odniosę.
Spojrzałam też przelotnie na drugą, ale widzę praktycznie tak samo zbudowane zdania, itp.
Troszkę rzeczy się znalazło, których się przyczepię.

Widziałam mnóstwo powtórzeń. Nie w ogólnym teście, ale jak opisywałaś coś. Cały ten opis pokoju na początku był tak zawiły i trudny, że ledwo przez niego przebrnęłam. Korzystaj z strony synonimy.pl jeśli potrzebujesz zamiennika.
Musisz czytać cały tekst, który napisałaś (najlepiej na głos!) i sprawdzać czy dane słowo nie powtarza się. Najlepiej, aby wystąpiło tylko raz na baaaardzo duży odstęp. No, ale myślę, że po jakiś 10 zdaniach to minimalnie.

Opisy. Oczywiście, że powinny być barwne i poruszające wyobraźnię człowieka, ale nie nachalne. Kiedy mówisz o kimś z rodziny… To nie od pauz. Tylko przy okazji. Np. jeśli główna postać spotka mamę, to wtedy ukazujesz jej wygląd, a nie w osobnych wypowiedziach, mamę, tatę, dziadka, babcię, wujka, ciocię, siostrę, brata, kotka, psa i rybkę sąsiadów. Zauważ też, że opisując osoby, mówisz tak naprawdę tylko o kolorze oczu, włosów, skóry… Trochę monotonnie, nie?

Uważaj też na interpunkcję. Trochę u Ciebie zawiodła.
Kiedy dajemy myślnik (czyli to: – ), po obu jego stronach, stawiamy spację, a nie piszemy tak, jak u Ciebie się to pojawiało.
Np. Ola- fantastyczna pisarka.
Tylko: Ola – fantastyczna pisarka.

Nie ma też spacji przed pytajnikiem (?). Kiedy mamy zdanie pytające, to przy ostatnim dajemy go bezpośrednio.

No i w wypowiedziach, też trzeba stosować kropki. Zwłaszcza w takich:
Przykład:
– Tak.

Jeśli chcesz zainteresować czytelnika i zarazem go nie zniechęcić, to polecam robić minimalnie krótsze części… Pierwsza była naprawdę długa i dosyć męcząca.

Raczej nie wstawiaj w tekst buziek. To w końcu opowiadanie.

Jeśli jakaś osoba krzyczy (w tym przypadku Eliza) to naprawdę nie musisz tego podkreślać WIELKIMI LITERAMI, bo to mimo wszystko strasznie dziwnie wygląda. Nawet jakby wrzeszczała, że cała Polska by usłyszała, to najlepiej po prostu to uwzględnić w „opisie jej wypowiedzi” (tak to sobie nazwę).

No i coś co raczej jest bardziej moją opinią, a nie czymś, co wyniosłam z lekcji polskiego… Jak dla mnie jest to trochę nie możliwe, aby ośmiolatka napisała bestselerową książkę. Nie wyobrażam sobie, aby moja siostra, która jest niewiele młodsza od tej Aleksandry z przeszłości, napisała cokolwiek. Aktualnie to dopiero od 7 lat dzieci uczą się w ogóle czytać i pisać. Nie mówiąc już o błędach, jakie takie dziecię musiałoby robić…

Oczywiście, powtórzę to jak zawsze. Nie jest to hejt. Tylko moja mała pomoc. Zwróciłam uwagę na błędy, które możesz skorygować. Oczywiście ja sama, nie jestem wybitnym pisarzem i wszystko co tu napisałam, wyciągnęłam w większości z własnej nauki, a cząstkę z lekcji, kiedy moja pani od polskiego tłukła mi do głowy jak coś napisać. Jest możliwość, że po prostu wielu rzeczy Ci nie powiedziałam, bo sama ich nie zobaczyłam. Jak wspomniałam wyżej – jestem początkująca i dopiero wciągam się w tą sztukę pisania.
Polecam czytać dużo książek i zwracać uwagę na opisy, postacie, wygląd dialogów… To naprawdę pomaga.

Powodzenia w dalszym pisaniu! :)