litwo ojczyzno moja ty jestes jak zdrowie ile cie trzeba cenic ten tylko sie dowie kto cie stracil dzis piekno twe w calej ozdobie widze i opisuje bo tesknie po tobie panno swieta co jasnej bronisz czestochowy i w ostrej swiecisz bramie ty co grod nowogrodzki ochraniasz z jego wiernym ludem jak mnie dziecko do zdrowia powrocilas cudem (gdy od placzacej matki pod twoja opieke ofiarowany martwa podnioslem powieke i juz moglem do twych swiatyn progu isc za zwrocone zycie podziekowac bogu) tak nas powrocisz na ojczyzny lono tymczasem przenos moja dusze uteskniona do tych pagorkow lesnych do tych lak zielonych szeroko nad blekitnym niemnem rozciagnionych do tych pol malowanych zbozem pozlacanych pszenica posrebrzanych zytem gdzie bursztynowy swierzop gryka jak snieg biala gdzie mlodzienczy rumieniec dziecielina pala a wszystko przepasane jakby wstega miedza zielona a na ciej z rzadka niche grusze siedza