Powiem Ci ,że zaskoczyłaś mnie przebiegiem wydarzeń (chodzi mi o relacje między Sebastianem, a Abi) ,ale to dobrze (swoją drogą jakby chłopak tak ze mną postąpił to przeorałabym mu twarz paznokciami lub przynajmniej dała w pysk*, ale to szczegół). Nie lubię kiedy wszystko jest perfekcyjne, bo to jest przewidywalne i nudne. Lubię kiedy sprawa jest skomplikowana i nie oczywista. Nie wiem jakie masz plany na ciąg dalszy historii, ale jeżeli wyszło by w końcu, że główna bohaterka będzie z tym idiotą (wiesz o kogo chodzi) to warto by było w następnej części wzbudzić w nim zazdrość.
Mam tylko jedną prośbę : nie rób z Abigail „męczennicy” ,dużo się naczytałam opowiadań i w każdym ,w którym była podobna sytuacja bohaterka popadała w rozpacz itp. oczywiście ta sytuacja może mieć oddziaływanie na jej psychice (bo u kogo by nie miała), ale bardziej w stronę złości/obojętności niż smutku.

* z góry przepraszam za słownictwo, ale nie mogłam tego inaczej ująć

P.S Rozumiem, że pewnie masz własny pomysł na tą historie i zrobisz tak jak uważasz, ale po prostu chciałam się podzielić moimi przemyśleniami.
P.S 2 Proszę nie postrzegaj mnie jako osoby : sama niczego nie napisała, a się wymądrza : )