Usiadłam przed komputerem w ciszy. Wiatr z niedomkniętego okna bawił się moimi włosami, a ja niepewna zaczęłam wchodzić na mój profil. Poczułam tęsknotę za dawnymi ,kolorowymi dniami. Co stało się z tym pięknym krajem? Pełnym szczęścia i radości? Co się stało z ludźmi, z tymi uśmiechniętymi ludźmi? A co ze mną? Zniszczone serce, umysł zapełniony myślami, nie ja nie chcę, nie chcę dalej iść. Koniec i Basta. Wyrzucam smutne myśli z mojej głowy i uderzam nią o ścianę. Od razu lepiej, od razu lepiej-szepczę pod nosem.
Brak weny i pomysłów, czyli totalna pustka w mojej głowie. Teraz tylko muzyka, muzyka Michaela Jacksona uspokaja mnie wewnętrznie i pozwala zapomnieć o przeszłości. ,,Przeszłość nie odejdzie, wiem to, w takim razie to ja usunę się z drogi”- moje słowa zaraz po stracie, jego, tego kogo kochałam.Teraz łączy mnie z nim nienawiść, Ci ludzie, oni nigdy nie powrócą. Cichy szloch mną zawładną, a ja odpłynęłam do krainy myśli, tej lepszej krainy…