600 serc! DZIĘKUJĘ 😭😍😍 Nawet nie wiecie jak mnie to bardzo cieszy, że ktoś docenia to co robię ❤❤

Elo… To jest taki zwyczajny wpis, nigdy mi się nie zdarzyło we wpisie napisać o tym jak jest u mnie, bo raczej to nikogo nie interesuje… Więc jeżeli masz ochotę czytać co u mnie, to właśnie to we wpisie poruszę.. No to przejdę do rzeczy… Każdy człowiek ma w życiu ciężkie dni i niestety dzisiejszy ten dzień mogę zaliczyć do tych okropnych. Dopiero tyle przede mną, ale za mną było sporo. Dzisiaj jak zawsze do szkoły, znowu mogłam się spóźnić i jak biegłam to plecak się rozpiął no i książki wyleciały, inni patrzyli się na mnie, czułam się jak kompletna idiotka… W szkole było naprawdę dobrze, dostałam bardzo dobre oceny, na przyrodzie śmiałam się z tego, że pani zawołała moje imię, abym powiedziała swój numer dziennika, a ja rozkojarzona powiedziałam „To Ja”. Koledzy u mnie w klasie są na tyle niedojrzali… Nie znają się na czymś, a oceniają to… Oni to ciężki temat… O 17 wyszłam z moimi dwoma przyjaciółmi… Im mogę zaufać w sto procent.. Byliśmy w naszym ukochanym miejscu. Koleżanki gdy tylko nas zobaczyły, uciekły, przykre to było.. Potem jednak oglądaliśmy śmieszny występ w Mam Talent.. Z przyjaciółką gdybalyśmy głośno o wakacjach i się śmiałyśmy, dawno tego nie bylo… Przyjaciel plcu przeciwnej, patrzyl na nas jak na idiotki, nie wiem jak z nami wytrzymuje… Wyłączyłam potem im moje ukochane anime z dzieciństwa, ktore do dzisiaj ogłądam. Myślałam, że będą się śmiali, ale tak nie było… Przyjaciółka była zafascynowana tym anime, żałowała, że nie umi hiszpańskiego, bo to jest po hiszpańsku, ale ja jej tłumaczyłam, czułam się jak dawniej.. Poszliśmy potem gdzie indziej… Rozmawialiśmy, robiliśmy zdjęcia… Rozmowy były takie szczere i trochę ciężkie. Koleżanka poszła na mecz o 19. Zostałam z przyjacielem. Rozmawialiśmy. Nagle zorientowaliśmy się, że koledzy nas podsłuch**ą. Zabolało mnie to, podsłuchiwał mój kolega z ławki 💔 Czułam taki ból, śmiali się i poszli.. Denerwuje mnie to, bo myślą, że cos między mną a przyjacielem jest… Absolutnie. Nic nie ma.. Przyjaciel mówił co go boli itd, po prostu to jest wrażliwy chłopak. Wrócił o 19:10 do domu, a ja zostałam sama… Łzy leciały mi.. Nic tylko myślę o przeszłości i o czymś nierealnym… Tęsknie z atym co dawniej było, popelnilam niedawno największy błąd i probuję naprawić to, la e ie wychodzi.. Mam na myśli kogoś. Ta osoba nie zrozumie mnie, bo boję się powiedzieć pewne rzeczy… Kusi mnie jednak to, napisać i wytłumaczyć jak bardzo żałuję i probuję wszystkiego.. Nie lubię ciężkich tematów… I tak kończy się ten dzień… Nie chccę na siebie zwracać uwagi, nie jest mi to potrzebne, lae potrzebowałam się z wami tym podzielić… Na pewno będzie seria z Draco, ale to będzie historia wzięta dokładnie tak smao z mojego życia. Nie chcę, abyście Wy dziewczyny popełniły ten sam błąd co ja. Czuję się od innych gorsza… Mimo wszystko podnoszę głowę i się uśmiecham… Jednak pisanie sprawia, że jestem szczęśliwa, mam dla kogo pisać i to jest zaszczyt, by komuś podobały się moje opowiadania, przyjaciel też je czyta xd Czeka na „Listy od Nieznajomego”… Dziękuję, ze jesteście, nie żałuję, że piszę na SQ… To najlepsza decyzja jaką podjęłam… Nie pdodawajcie się mimo wszystko… Jeżlei ktoś to przeczytał to niech pod wpisem da znać ” ❤”, dziękuję za przeczytanie…

Ps Opowiadanie o Tamarze jest prawie napisane!
Pozdrawiam 😊

~numer 9