Wpadłam na pomysł.. Wiem, że jeszcze 26 obserwacji mi brakuje do 150, ale wiem co może być specjałem.. One shot… Będzie o Draco, z jego perspektywy, będzie opisywał co czuł, całkiem inne.. I romantico jak zawsze i trcohę smutne… Jeszcze nie jestem pewna, ale myślę, że to będzie jako specjal.. Pasuje?

Tak długo nad tym myślałam i już się zastanowiłam… Jadę nad morze w piątek.. W tym roku to naprawdę było mi ciężko z podjęciem decyzji, ale postanowiłam, że jednak pojadę.. Jadę z babcią, więc skazana jestem na to by być wokół seniorów (yhhh) i nie mieć z kim porozmawiać w moim wieku, ale jak będzie internet, nie to co w górach, to będę jak w raju… W sumie wolę być sama, niż z tą koleżanką, cały czas ma problem.. Ale chyba nic nie przebije wakacji rok temu… Opowiadanie postaram się wstawić przed wyjazdem <3 Co Wam się śniło? Chętnie przeczytam :)

~Moringami

Jak niektórzy z Was wiedzą.. Kocham filmy i książki z serii Harry’ego Pottera.. Wszyscy o tym wiedzą, którzy mnie znają.. Rodzina, przyjaciele, a nawet nauczyciele.. Kiedyś uwielbiałam Violettę, Bars and Melody i te sprawy.. Ale Harry Potter, to co innego, ja z nim dorastałam… Zaczęło się od tego, że jak miałam może z trzy lata, to mama i tata kupili mi cztery pierwsze części z Harry’ego Pottera. Te moje trzy latka były czymś cudownym, bo w sumie zaczęło się wtedy coś co obecnie kocham nad życie i nie wyobrażam sobie bez tego mojego życia.. Pierwsze rysowanie, jeżdżenie na rolkach i co najlepsze, oglądanie HP… Jako dziecko dość często oglądałam te filmy.. Mam te płyty do dziś i je codziennie oglądam, tuż przed zaśnięciem.. Niekoniecznie całość, ale zdarza się.. Gdy oglądam HP, to wiecie co czuję? Czuję się jak te beztroskie, szczęśliwe dziecko, które tak naprawdę nie wiedziało co będzie przypominać mi ten film.. Przypomina mi się miasto, przedszkole moi przyjaciele z dzieciństwa, Natally i Alexander <3 Które mam zakorzenione głęboko w sercu.. Wiem, że nigdy nie będę ewidentnie dzieckiem, ale mogę się czuć jak dziecko.. Harry Potter jest moją motywacją.. Gryffindor nauczył mnie bycie odważną, zależało mi, by do tego domu w duszy należeć, nie boję się już ciemności, trochę mniej wysokości, ryzyka i walczenie o swoje.. Bez HP nie pisałabym opowiadań, które są częścią mojego życia, nie pamiętałabym moje dzieciństwo, nie czułabym się wolna… To jest też źródło pocieszenia.. Oglądałam w ciężkich dla mnie chwilach. To naprawdę dla mnie ważne, ale kochać tą serię zaczęłam tak naprawdę gdy chyba dwa lata temu czytaliśmy na lekturę Kamień Filozoficzny.. Nie zapomnę gdy na teście napisałam, że Hagrid jest chochlikiem xd To jest dla mnie ważne.. To nie jest coś, co może mi się znudzić, bo przypomina mi chwile, do których chcę wrócić… Na przerwach czytałam praktycznie zawsze HP, pan z matmy się z tego śmiał.. Raz gdy na wycieczce wspinaliśmy się po górach, to w plecaku niosłam 3 książki HP… W wakacje, rok temu, zasypiałam z książką.. Bo bałam się ciemności i miałam o dziwo piękne i spokojne sny.. Gdyby nie HP, to bym nie uwielbiała Draco, mój ideał, którego nigdy nie poznam.. Dlatego w opowiadaniach przedstawiam mój ideał.. I wiecie co mnie irytuje? Jak ktoś hejci HP (pozdro Szymon) chociaż nawet nigdy nie oglądał nawet dwóch części.. Jedna osoba, którą znam, kocha tak samo HP jak ja.. Zawsze na polskim recenzowałam książkę z HP.. Dla pani to był oczywiste co ja mam za zamiar tym razem recenzować.. To cudowny temat.. Dzięki Harry'ego, lubię nosić okulary, co jednak jest męczące i doceniam to, że chociaż jedno oko mam zdrowe, bo on widzi na jednym jak i na drugim tak samo co ja na prawym, czyli mega zamazane, żadnej literki nie przeczytam, nawet z wielkiej czcionki.. I cieszę się, że większość z Was również kocha HP.. Dlatego wy napiszcie od czego zaczęła się Wasza przygoda z HP i jakie Wam emocje daje.. Lubię czytać Wasze komentarze…

Dziękuję bardzo za przeczytanie, bo to dla MNIE NIEZWYKLE WAŻNE..😚😄

~Moringami❤