To dziś… mija 5 lat, odkąd odszedłeś. Pamiętam ten dzień bardzo dobrze. Pamiętam, jak nie mogłam pogodzić się z tym, że wśród nas Cię już nie ma.
Avicii. Być może wielu osobom ten pseudonim obił się o uszy. Być może wielu z Was słyszało o nim jako o człowieku, artyście. Artyście nietuzinkowym, wyjątkowym. Artyście, który skradł niejedno serce… w tym moje.
Drogi Timie!
Chciałabym najbardziej jak tylko mogę podziękować Ci za Twoją twórczość. Byłeś pierwszym artystą, który dotarł do głębi mojego serca i dotąd nie wynurzyłeś się z niego ani trochę. Wiesz, co chciałabym Ci powiedzieć? Kiedy słucham Twoich dzieł, mam wrażenie, że nie słuchają ich tylko moje uszy, ale i właśnie ono. Serce.
Bo Twoją muzykę po prostu się czuje. Ona przenika przez skórę, by trafić do najodleglejszych zakątków człowieka… i zabrać go jeszcze dalej. Do krainy, której słowami nie opiszesz. Do krainy, która sprawia, że chce się żyć. Do krainy, która wyciska wszystkie emocje… i łzy. Do najpiękniejszej krainy, jaką kiedykolwiek można było zob… nie, nie zobaczyć. Poczuć.
Tak bardzo ubolewam nad tym, że nie ma Cię już z nami. Wiem, jakim empatycznym, serdecznym i wrażliwym na krzywdę byłeś człowiekiem. Ten świat nie był dla Ciebie. Pełno tutaj zła, wojen, nienawiści… lecz mimo to, tak wiele, jak zła, jest i dobra. Ty również pozostawiłeś tutaj dobro…
Mówi się, że człowiek nie umiera, dopóki pamięć o nim jest wśród nas. Mam więc nadzieję, że dobro, które tu zostawiłeś, melodie, które stworzyłeś i teksty, które napisałeś, będą czuwać wśród następnych pokoleń. Towarzyszyć im i wzruszać je tak, jak wzruszyły mnie.
Teraz, jestem tego pewna, grasz wiele koncertów gdzieś tam, na górze. Cieszę się, że jesteś szczęśliwy. Wszyscy tęsknimy… i jednocześnie dziękujemy Ci za to, że byłeś.

𝐫𝐞𝐬𝐭 𝐢𝐧 𝐩𝐞𝐚𝐜𝐞, 𝐥𝐞𝐠𝐞𝐧𝐝 ◢ ◤

Dobry wieczór! ☕

Co tam u Was słychać? Wszystko w porządku? Jakieś sprawdziany jutro w szkole? Mam nadzieję, że wszystko układa się jak najbardziej pomyślnie. <3
W poniedziałek byłam na zakupach… z nastawieniem, że pewnie i tak nie znajdę dla siebie żadnych spodni (ostatnio o tym pisałam, jeśli ktoś nie wie, o czym mówię, może zjechać niżej). Jakimś cudem znalazłam dla siebie nie jedną, nie dwie, a trzy pary spodni. Fakt, to drobiazg, ale tak bardzo się cieszę! 😻
Dzisiaj za to dzień nie był zbyt kolorowy. Może niektórzy wiedzą, może nie, mam hemofobię — jest to lęk przed krwią oraz pobieraniem krwi. Dziś byłam u lekarza… tak, na pobieraniu krwi. Lekarz chciał sprawdzić, czy mój kilkutygodniowy ból kolana nie jest czasem związany z niedoborem jakiegoś składnika we krwi. Gdy weszłam do sali, zestresowałam się bardzo, miałam trudności z oddychaniem, bolała mnie głowa (jak można się domyślić — był to atak paniki). Jakoś wytrzymałam, ale gdy wyszłam, momentalnie zasłabłam… i tak, prawie padłam na ziemię. Na szczęście wszystko dobrze się skończyło i czuję się dobrze, choć przez pół dnia bolała mnie głowa. Mam nadzieję, że w najbliższym czasie nie będę musiała pobierać krwi ponownie.

To chyba wszystko, co chciałabym przekazać. Poradnik pisarski strasznie się opóźnia, ale nad im pracuję, więc na pewno się pojawi. Wyczekujcie :D

Miłego wieczoru!