…
Myślałam, że mam dobrą relację z rodzicami. Może i miałam, ale teraz się to zmieniło.
Kłócą się, są surowi, ja się zamykam w pokoju żeby tego nie słyszeć ale i tak moja wrażliwość robi swoje…
Moja mama jest katoliczką, tata ateistą. To też wzmacnia ich kłótnie, wraz z tym, że mama choruje na pewną chorobę psychiczną, przez co widzi cały świat oprócz siebie źle, mimo że inni ludzie nic jej nie zrobili. Tata wie o tej chorobie i jest teraz bardziej opiekuńczy, ale chodzi do pracy i przez całe godziny, gdy go nie ma, muszę wysłuchiwać jak mama go nazywa, jak każe nam go nie słuchać, jak mówi mi żeby się tym "nie przejmować, bo on i tak nadaje się do kosza bo powiedział jej to i tamto".
Sama jestem katoliczką, ale nauczyłam się rozeznawać pomiędzy prawdziwym mistycyzmem a chorobą. Miałam już takie doświadczenie, kiedy byłam mała i wierzyłam mamie na każde słowo. Na szczęście z pomocą taty poszła do szpitala i po kilku miesiącach wyzdrowiała. Teraz to znów się zaczyna, gorsze niż przedtem.
Jeśli tak dalej pójdzie, boję się, że mogę wpaść w depresję. Czuję się jak w klatce, nie wolno mi nawet być wrażliwą, bo mama mi wciska, że mam być twarda.
No i jak tu żyć?…