Nie wiem jak dokładnie można opisać chwile śmierci. Trwa to sekundy. Zanim zginiesz całe życie przeleci ci przed oczami, pojawią się przed nimi też marzenia… Ja tak miałam. Miałam umrzeć, ale w ostatniej sekundzie kierowca odbił. Już widziałam światło, jaśniejsze niż nawet słońce. W pewnym momencie światło zniknęło, a usłyszałam pisk opon. Wystraszona przebiegłam na drugą stronę ulicy. Kierowca się zatrzymał i krzyknął przez uchyloną szybę: „Zapatrzyłem się, dobrze, że zdążyłem odbić. Wszystko dobrze?”. Ja wystraszona odpowiedziałam, że jest dobrze, jednak nie było. Nie wiem jakim cudem, ale zaczęłam płakać i weszłam do lasu, żeby się uspokoić, bo rodzina nie mogła zobaczyć mnie w takim stanie… Płakałam długo… Od śmierci dzieliły mnie sekundy. Nie wiem nawet, jak kierowca zdążył odbić, skoro od auta dzieliły mnie centymetry. Nie zginełam, żyje… Było blisko. Dlaczego nie zginełam?