Czytam sobie właśnie „Nie opuszczaj mnie” i chyba pokuszę się o komentarz. Będzie fajnie, obiecuję. Zacznijmy.
– Typowe. Postać budzi się rano i w sumie co z tego? Nuda. Ale lecimy dalej. Ma dziewiętnaście lat (liczby zapisuje się słownie) i jest lepsza od połowy dorosłych? Tych z kursami na opiekunki także?
– Combo! Jak w jednym zdaniu pozbyć się rodziców i babci? Oczywiście, że katastrofa i zawał! Swoją drogą… Na miniaturce jest Parker… Rodzice Petera zginęli w katastrofie lotniczej, a ciocia (w oryginale) miała kilka zawałów. Przypadek? Nie sądzę. Zrzynka albo chęć udowodnienia jak blisko Parkera jest Sue.
– „Przepraszam, że wyciągam cię w sobotę”? Do opiekunki dla dzieci? One ZWYKLE pracują w weekendy.
– Spotykasz dziwną babę na placu zabaw. Ma kaptur i jest podejrzana. Zabierz tam dziecko, bo czemu nie! Najwyżej później będziesz je zbierać organ po organie z Meksyku! Swoją drogą, co to za metalowe szpony? Nie kojarzę takiej postaci w Marvelu.
– Oczywiście, Mary Sue musi mieć jakieś kozackie koce, bo jakby inaczej.
– I oczywiście musi zemdleć przed tru loffem.
Co do dalszych części… Im dalej w las, tym gorzej. Nie zamierzam tego czytać ponownie, chyba że podczas analizy.