Cześć, jestem Emilka.
Piszę do ciebie ten wpis, ponieważ znalazłam w poczekalni twój quiz. Chciałabym Ci trochę pomóc, chociażby przy wybiciu się. Możesz to zignorować, biorąc pod uwagę fakt, że nie dodaję opowiadań i „co ja tam mogę wiedzieć?”. Nie dodaję, ponieważ chcę, by były jak najlepsze i na razie piszę tylko dla siebie, a że czytam dużo książek to ciągle się uczę. Jednak już trochę jestem na tej stronie i obserwuję co tu się dzieje. Twoje opowiadania nie trafią na główną, a przynajmniej będą miały z tym problem, jeśli nie będziesz miała serduszek. No właśnie, tylko jak te serduszka zdobyć? Nikt nie czyta wszystkich opowiadań pojawiających się w poczekalni, a w szczególności jeśli mają nieciekawą okładkę (twoja akurat jest ładna), opis i jeśli będą miały mało serduszek (przynajmniej większość osób wtedy nie wchodzi, obawiając się, że będzie to złe). To jest taka samonapędzająca się machina. Żeby mieć serduszka musisz mieć obserwujących, których nie zdobywa się za nic. Trochę to pogmatwane, nie? Upraszczając: znajdź jakieś podobające Ci się opowiadania i zaobserwuj ich autorów. Odpisuj im na wpisy, komentuj kolejne części. Zaprzyjaźnij się z nimi. Ludzie muszą Cię kojarzyć. Niestety, ale wybicie się tutaj jest, jak widzisz, trochę trudne. I jeszcze jedna sprawa, a mianowicie twoje opowiadanie samo w sobie. Kiedy stosujesz „POV” opisujesz historię z punktu widzenia poszczególnych bohaterów. Piszesz wtedy w narracji pierwszoosobowej. Proponuję popatrzeć na narrację w takich książkach jak: „Dary Anioła” (narracja trzecioosobowa, uwzględniająca jednego bohatera w danym akapicie), „Wierna” (chodzi mi o trzecią część „Niezgodnej”, narracja pierwszoosobowa z punktu widzenie dwóch osób), „Harry Potter” (narracja trzecioosobowa), „Akademia Wampirów” (narracja pierwszoosobowa). Ogólnie chodzi mi o dobre i ciekawe książki. Wybierz sobie najbardziej pasującą Tobie narrację i stosuj ją. W pierwszym „POV Laura” napisałaś, że gdy tylko odbierał kawę pędził do pracy, czy też na studia, a zaraz później, że nie wiesz gdzie szedł. Ja tutaj napisałabym po prostu, że ona nie wie gdzie on idzie, bo równie dobrze mógł iść np. na imprezę lub, jak faktycznie było, do swojego mieszkania. Poza tym czasami „zjadasz” pojedyncze literki. Brakuje mi tu też odczuć bohaterów. Czytam i w sumie nie wiem co myśli i czuje bohater. Ale przecież jesteśmy tu po to, żeby się uczyć. Przy czytaniu nie znalazłam błędów ortograficznych. Myślę, że jeśli dobrze to rozplanowałaś i poczytasz trochę poradników o pisaniu (polecam poradnikpisania.pl) to to opowiadanie wyjdzie bardzo dobrze.