Dziękuję za otrzymane prezenty. Jest mi bardzo miło, że ktoś o mnie tak pomyślał. Życzenia były naprawdę kochane; wydaje mi się też, że udało mi się odnaleźć wszystkich, którzy mnie nimi obdarowali, i odwdzięczyć się również prezentem. Bardzo miło słyszeć, że podobają Wam się moje prace, że komuś spodobały się śledztwa mojego autorstwa; zapewniam, że treść prezentu jak najbardziej miała sens i czytałam ją z wielką przyjemnością; dziękuję też za przypomnienie, chociaż nie wiem, czym sobie na taki komplement zasłużyłam, jestem w miarę szczęśliwa, mam nadzieję, że Ty też ❤️

Jeszcze raz dziękuję za przemiłe słowa i na wypadek gdyby moje prezenty do Was nie dotarły, to tutaj także życzę Wam wszystkiego, co najlepsze ♡♡

Planowałam zrobić sobie chwilę przerwy od pisania, bo trochę mnie ta Dziwna historia, a potem jeszcze rozdział Białej ciszy zmęczyły, ale nie wytrzymałam długo, stąd wpis i pytanie do Was, co chcielibyście zobaczyć w następnej kolejności – historyjkę detektywistyczną z bohaterem z poprzednich dwóch opowiadań, których znajomość, mam nadzieję, nie będzie niezbędna, z tym że jak zwykle pod względem klimatu niezbyt pasuje do pory roku (bo jest wiosenno-letnia), czy jeszcze jeden rozdział Białej ciszy (tym razem raczej z perspektywy Hazel i Lennarda)? Czy może coś jeszcze innego…?

Nie wiem, czy się zastosuję i ile będę to – cokolwiek to będzie – pisać (pewnie Białą ciszę krócej no bo to tylko jeden rozdział, a nie 50 stron), ale bardzo chętnie usłyszę Wasze propozycje 🌙

Okazuje się, że dręczę Was swoją pisaniną 3 lata… Pewnie długo by gadać, podsumowywać, dziękować, więc może po prostu powiem: ojejku, to, że nadal czytacie te teksty, nie zrażając się licznymi niedociągnięciami, znosicie moje narzekanie we wpisach i prawie półroczne przerwy, to jest tak niesamowicie miłe ♡♡