Cześć kochani,
Uznałam, że przyda mi się mała spowiedź i przy okazji wyjaśnienia dla Was. Nie było mnie tu dobre dwa miesiące, chociaż planowałam nie robić sobie więcej przerw na SQ. Niestety życie lubi płatać nam figle i pisać swoje własne scenariusze.

2020 był bardzo trudnym rokiem pod wieloma względami. Nawał obowiązków, zamknięcie, a co się z tym wiąże – w pewnym stopniu załamanie. Wydaje mi się, że brak weny i dosyć małe wsparcie, przełożyło się na to, że po prostu nie mogłam nic napisać. A cholernie mocno chciałam… Strasznie emocjonalnie to przeżyłam z wielu względów, a jedna rzecz przelała czarę goryczy.

W pewnym sensie straciłam ostatnie najbliższe przyjaciółki. Niby mówią, że w pewnym wieku takie rzeczy się zdarzają, tak ja po prostu zostałam wtedy sama. Nie układało nam się tak jak kiedyś, bo nasze zainteresowania i priorytety się zmieniły. Po 9 latach przyjaźni odczułam to jak kubeł zimnej wody, który nagle na mnie zleciał. Moje złe samopoczucie przeważyło nad chęci napisania w końcu pełnej książki, która dojdzie do końca.
W najważniejszym dla mnie momencie zabrakło mi wsparcia ludzi, na których mi zawsze zależało, nawet jeśli nie zawsze było to widać.

Dlatego, dziękuję za to, że Wy daliście mi trochę swojego wsparcia i umocniliście mnie w wierze, że mogę zrobić jeszcze wiele dobrego, a może nawet tworzyć takie prace, o których marzę. A z drugiej strony chcę przeprosić te osoby, które nadal o mnie pamiętają i to czytają. Za to, że dawno mnie nie było, za to, że od dwóch miesięcy stoję w miejscu i za to, że musicie teraz wysłuchiwać moich smętów.
Musiałam to w końcu z siebie wyrzucić, a chyba w tym momencie nie mam osoby, której mogłabym się wypłakać w ramię i usłyszeć, że mam jej pełne wsparcie i miłość.
Dziękuję, że jeszcze tu jesteście i postaram się wrócić dla Was jak najszybciej ♥
Arrivederci, miśki ♥