'Cause I'm in a field of dandelions
Wishing on every one that you'd be mine, mine
And I see forever in your eyes
I feel okay when I see you smile, smile
Wishing on dandelions all of the time
Praying to God that one day you'll be mine
Wishing on dandelions all of the time, all of the time

Tak sobie ostatnio pomyślałam, że znam bohatera od zawsze, od mojego urodzenia. A tak właściwie to bohaterkę. Moją kochaną kuzynkę, M. Jest niesamowita i nie znam nikogo lepszego. Na każdym ze starych zdjęć jestem do niej przytulona. Na każdym. Zawsze się do niej przytulałam i to do niej ze wszystkich kuzynów było mi najbliżej. Jest dla mnie bohaterką przez to, jaka była względem mnie przez wszystkie lata mojego życia. Zawsze chciała dla mnie jak najlepiej i zawsze chciała sprawiać mi radość. Nawet jeśli miała ponieść tego koszt. Chciała, żebym była szczęśliwa. I jest dla mnie bohaterką także z powodu wszystkiego, co stało się w jej życiu przez ostatni rok. Przed studiami zdobiła sobie rok przerwy od nauki. Pierwsze pół roku pracowała w restauracji jako kelnerka, żeby zarobić na podróż, którą chciała odbyć w drugim półroczu. Wyjechała na pół roku. Na początku poleciała na 3 miesiące do Afryki na wolontariat, uczyła tam w szkole małe dzieci i robiła zajęcia edukacyjne dla ich matek. Pracowała pół roku, żeby zarobić na podróż, w której będzie pomagać innym! W następne 3 miesiące objechała dużą część Azji i widziała naprawdę piękne i smutne rzeczy, np. plaże Zanzibaru, Taj Mahal, różne wodospady, hinduskie rodziny mieszkające na chodnikach, śmiertelnie chorych ludzi w Afryce. Wybrała się także na czterodniową wycieczkę motocyklową po najniebezpieczniejszych drogach w górach Wietnamu. Mówi, że ta podróż to najlepsze, co przeżyła i najlepsza lekcja jakiej mogła doświadczyć. I dla tego jest moja bohaterką. Nie każdy bohater ma pelerynę, niektórzy noszą lniane spodnie i kolorowe koszulki.
Dziekuję, że jesteś <3