Cholera.

Odczuwam w tym momencie ten charakterystyczny powiew nostalgii, szczególnie czytając zakładkę ,,O mnie”. Po takim upływie czasu (wciąż nie dowierzam w to, jak wiele może się zmienić w parę miesięcy) doceniam wersję siebie z przeszłości za to, iż usunęła poprzednie konto. Owszem, ciekawi mnie jaka wówczas byłam, ale ważniejsze jest dla mnie zatajenie głupoty. Rany, jak ja zdobyłam te trzysta obserwujących? Musiałam być przekonująca.

Dochodzi do mnie dopiero, jaki wpływ na moje życie miała ta stronka. Moje samopoczucie jest aktualnie uzależnione od pisania i czerpię z tego całkiem sporą satysfakcję, a przecież wszystko zaczęło się od niskich lotów opowiadań o Zmierzchu. Czuję się szczęśliwa, serio, mogłabym tego nie odkryć. Ale, całe szczęście, tak to się potoczyło. Mogłabym o tym biadolić, ale po prostu luv ya all.

Nie wrócę już tutaj. Nie wiem czy ktokolwiek mnie obserwuje i czy wszyscy nie poodchodzili. W każdym razie — wciąż można mnie znaleźć pod nazwą @heydayhaah (heydayh to rozkwit, nie ”hej dniu”) na Wattpadzie, gdzie często jestem. Stamtąd zaś można mnie namówić na jakiś roleplay. Miłego dnia i wesołego jajka ;—)