| Dzisiaj nasunęła mi się taka refleksja… Męczyła mnie przez bardzo długi czas i czułam wewnętrzną potrzebę, aby podzielić się z wami moimi rozmyśleniami.

| Nie uważacie, że ludzie w dzisiejszych czasach stają się coraz bardziej zagubieni i niesamodzielni?

| Zauważcie, jak wiele wskazówek do życia szukamy w Internecie. Jak wiele artykułów czytamy, jak wiele filmików oglądamy na Youtubie w poszukiwaniu odpowiedzi; czasami na te najtrudniejsze rzeczy, ale i na te najgłupsze.

| A teraz podnieśmy ręce ci, którzy nieraz wpisywali w swoją wyszukiwarkę „tipów” : jak być lepszym człowiekiem, jak schudnąć, jak wyglądać pięknie, jak być popularnym i uwaga — coś, co jest najbardziej tragiczne. Szukamy w Internecie nie tylko przepisu na naleśniki, ale i także przepisu na miłość. Czyż to nie żałosne? W jakich czasach my żyjemy, żeby szukać w Internecie pytań: „Czy to jest miłość?”, „Kiedy i jak pocałować partnera?”, „Oznaki, że jej/mu się podobasz”.
Wpisz jedno z tych pytań, a gwarantuje ci, że ilość tych wszystkich artykułów przekroczy liczbę stron „Lalki” Prusa.

| Jak bardzo się pogubiliśmy? Jak bardzo boimy się czuć, że musimy utwierdzać nasze emocje poprzez multum głupich artykułów?
I po co? Co tak naprawdę nam to da?
Czy później będziemy stosować się do tych śmiesznych „tipów”?
Okej, w takim razie włączam stoper. 1, 2, 3 — odliczam trzydzieści sekund: jeżeli dalej będziesz się patrzyć w moje oczy — jednoznaczna odpowiedź: „Kochasz mnie”, ale jeżeli odwrócisz wzrok: „Nic z tego nie będzie”. „Jeżeli jedziemy metrem i się do mnie uśmiechniesz, to również jednoznaczny sygnał, że jesteś zainteresowany.”

| Zobaczcie, zaczynamy sami się diagnozować. Naczytamy się steku bzdur i nagle okazuje się, że twój bolący palec u stopy to pierwsze stadium nowotworu. Brakuje tylko tego, żeby pozamykali wszystkie przychodnie, a z doktorami będziemy pisać na forum i robić badania przez Skype’a…

STOP.

| Jejku, mam wrażenie, że ludzie starają się stworzyć jedną, ogromną księgę z instrukcją do życia: czyli jak się zachowywać, a jak nie wypada.
Załóżmy, że każdy z nas dostanie taką instrukcję — co wtedy? Przed podjęciem najprostszego wyboru będziemy odtwarzać dany paragraf, bo KTOŚ tak napisał i musi to być prawda?
Przestańmy szukać odpowiedzi w Internecie. Zacznijmy ich szukać w nas samych, w naszych doświadczeniach. Ufajmy własnemu rozumowi i sercu. Uczmy się na błędach. Bądźmy ludzcy.

(Przepraszam za taki chaos w tej wypowiedzi)