Oto komentarz, który zaginął w akcji XD:

To opowiadanie jest naprawdę piękne. Fabuła rozwala na łopatki swoją… przyznajmy, jest wzruszające. Więc wielkie brawa za historię! Mam jednak wątpliwość, czy będzie kontynuacja? Bo nie wiem, czy denerwować się za to otwarte zakończenie czy błagać, żeby Syriusz i Charlie przeżyli. Ale na wszelkie wypadek będę robić te dwie rzeczy. 😂

Są jednakże dwie rzeczy/dwa błędy, które zauważyłam. Nie mówię, że trzeba to od razu poprawiać, bo wiem, jak może to być frustrujące. Tylko, żeby wiedzieć na przyszłość. Przed imiesłowami piszemy przecinek. Tak dla jasności – imiesłów to np.: robiąc, mówiąc, wstając, całując, patrząc, myśląc. Dlatego też w jednym z ostatnich akapitów należałoby napisać „wyszeptała, przerywając pocałunek”. Podobne przykłady były jeszcze wcześniej. Nie zapominamy o tym przecinku! XD

Drugą jest zapis dialogów. Jest to bardzo pokręcona rzecz, a ja obawiam się, że źle to wytłumaczę.

– Kiedy po tym myślniku piszemy np.: wyszeptał, powiedziała, krzyknęła, oznajmił, stwierdzili, postanowiła itp. na koniec nie stawiamy kropki, a to, dajmy na to „powiedziała”, będzie napisane małą literą, a za nim będzie kropka – powiedziała z delikatnym uśmiechem. – Jednak kiedy po tym myślniku jest… no, zwyczajna czynność (uśmiechnęła się, wstała, machnęła, otworzyła oczy, pobiegła, zamyśliła się… mam nadzieję, że wiadomo o co mi chodzi 😅) że tak powiem, stawiamy kropkę i dalej piszemy wielką literą. – Posłała im szeroki uśmiech, a następnie się podniosła. – Mam nadzieję, że coś się dało zrozumieć. Tego da się dobrze wyuczyć, czytając wiele książek – oznajmiła. – Więc… jeszcze chciałam powiedzieć, że to nie jest hejt czy coś. Po prostu konstruktywna krytyka. Sama uważam, że lepiej komuś uświadomić błąd i go wytłumaczyć, żeby potem już go nie popełniać. – Mrugnęła i z uśmiechem odeszła w swoją stronę.