Nie umiem w to uwierzyć jak czas szybko leci. Niedawno to maleństwo dostało swoje imię i bawiło się ze mną w chowanego, przyczym poznało nasz dom. Potem musiała się wynieść z naszego domu, ale nadal nas odwiedzała. Następnie zniosła pierwsze jajko z wielkim szukaniem jej, okazało się że była w winorośli. Swoje miejsce niesenia zmieniła na moją kołdrę, a następnie na wózek. Niedługo zaczęła kwuczeć, więc podłożyliśmy jej jajka z których wykluły się pisklęta i Łucja została mamą. Po wychowaniu parę miesięcy później zaczęła się paskudna choroba. Z początku nie było w niej nic podejżanego, ale z biegiem czasu od jednego kurczątka zmieniło się to w straszną chorobę. Pojechaliśmy do specjalnego weterynarza, ale on nigdy czegoś podobnego nie widział. Leczyliśmy więc na własną rękę z nadzieją, że się uda, ale i tak wszystkie umarły. Łucja w młodym wieku nauczyła się łobuzować i komunikować na swój sposób z ludźmi. Przychodzi do nas do dziś. Mimo nawet jak urosła jest nadal moim maleństwem ( tak ją od małego prócz ,,Łucja" nazywałam) Wyślę jeszcze jak się zminiała.