★ Przepraszam, za użalanie się nad sobą, ale to strasznie denerwujące, jak okropne potrafią być zrządzenia losu.

Od kiedy dowiedziałam się o istnieniu Erasmusa, chciałam na niego pojechać. Nie było to może największe marzenie mojego życia, ale z całą pewnością rzecz, którą po prostu trzeba zrobić.

W tym roku Erasmus jest na Sycylię – gwóźdź w tym, że w dniach 23-30 maja. A ja 30 maja jadę do Pragi na koncert Iron Maiden.

Bilety były już wyprzedane, więc podjęłam w pełni świadomą decyzję i odpuściłam sobie Erasmus na rzecz koncertu. Ani przez chwilę tego nie żałowałam – Sycylia będzie stała, a Iron Maiden celebrują 50-lecie tylko raz.

Jednak przedwczoraj dowiedziałam się, że termin Erasmusa się zmienił. PO ZAMKNIĘCIU ZAPISÓW. Że trwa w dniach 19-25 maja (tak, dowiedziałam się o zmianie terminu w dniu wylotu). Więc mogłabym zaliczyć i Erasmusa i koncert.

Czy jestem zła? Staram się nie być, bo to rzecz, na którą nie miałam wpływu. Nie mogłam wiedzieć, że na ostatnią chwilę zmienią termin. Za rok idę na Erasmusa, takie same plany mam odnośnie studiów. Wmawiam sobie, że to tak naprawdę wycieczka szkolna (szkoła na Sycylii nie ma akredytacji i nie śpią u włoskich rodzin, tylko w hostelu), a ja sporo podróżuję z rodziną. Jednak trochę boli? Boli fakt, że Erasmusów jest mało i odpuściłam go na rzecz innego wydarzenia, a koniec końców okazało się, że mogłabym partycypować w obydwu.

Wiem, problemy pierwszego świata. I przepraszam. Ale dalej zaprząta mi głowę w jak głupi sposób się to wszystko potoczyło.