@Mrs.Sophia @.Lionesse.
Max & Anastasia
Jest dumny ze swojej dobrej oceny i podchodzi do siostry.
– Uratowałaś mnie – powiedział cicho, kiedy nauczycielka wyszła. – Dzięki. Aż mnie dziwi, że Arthur nie podkablował, bo byłoby to w jego stylu – zaśmiał się drętwo.
Dziewczyna uśmiechnęła się lekko i wyjęła telefon z torebki. Zobaczywszy wiadomość od nieznanego numeru lekko się przeraziła, co szybko zauważył jej brat.
– Co się stało? Ktoś ci coś napisał? – zapytał lekko przerażony wizją, że ktoś mógłby zrobić krzywdę jego młodszej siostrze.
– Nie… – skłamała zakrywając telefon. – Tylko coś przeczytałam.
– No, ale nie zakrywaj tak ekranu – zaśmiał się starając dostrzec co zakrywa przed nim siostra.
– Nie, nie patrz się w mój telefon. To tylko moja sprawa – powiedziała i wyłączyła telefon. – Naszą wspólną sprawą mogą być korki z chemii, bo pani i tak się z czasem skapnie, że coś jest nie tak.
– Wyluzuj trochę mała – powiedział zapominając trochę o dziwnym zachowaniu siostry i odszedł od niej wyluzowanym krokiem.
– A ty stań się trochę bardziej odpowiedzialny – krzyknęła zanim i wyjęła telefon.
„Przepraszam, ale kim ty właściwie jesteś i skąd masz mój numer?”
Wysłała wiadomość.