Ludzie… Dwa dni temu jeszcze na polskim mieliśmy o tym jak to trzeba pomagać innym, jak ważne jest udzielenie pomocy rannej osobie… myślałam, że to że, pani mówi że większość osób nie zauważa potrzebujących to takie wyolbrzymienie…
Storyyyy timeeee!!!
Wracamy sobie dzisiaj ze szkoły z przyjaciółkami jak zwykle, i nagle widzimy jakąś starszą panią która wywaliła się na chodniku. No to ja jak to ja podbiegam do niej, a może raczej truchtam bo plecaki są ciężkie jak nie wiem co (a niech Cię szkoła) I się pytam czy wszystko okej. Pani zaczyna mówić że nigdy się nie wywalała i że to takie niespotykane i zaczęła coś mamrotać pod nosem, to ja pomogłam jej wstać i dałam jej trochę wody od siebie z plecaka, oczywiście tyle ile mi pozostało po szkole bo dzisiaj to ja ciągle tylko popijałam na lekcjach z pragnienia, więc cieszę się że zostało tej wody (a niech Cię szkoła) I chciała żebyśmy ją podprowadziły do domu to ja wzięłam ją pod rękę i kilka kroków zaprowadziłyśmy ale stwierdziłam wkrótce że tak nie może być, bo po pierwsze, jak ona sobie tam sama poradzi, nie możemy jej tak narazić a dwa, że nie chcę żeby się przemęczała, to dałam jej moją kurtkę żeby usiadła i jej pomogłam usiąść a przyjaciółka zadzwoniła po karetkę.
Powiem wam że byłam wtedy naprawdę na skraju emocjonalnym, bo okropnie się przestraszyłam o tą panią i nie wiedziałam co w tej sytuacji za bardzo robić, no i nie pomagał fakt że niedawno odeszła bliska mi osoba przez co napawało mnie to jeszcze większym lękiem.
Najgorsze jest to, że stałyśmy tam trzy nastolatki z jednym dzieckiem (odbieraliśmy jeszcze młodszą siostrę mojej przyjaciółki że szkoły) z starszą panią siedzącą na ulicy i przejeżdżały koło nas samochody.
NIKT przez dobre 5-6 minut się nie zatrzymał, jedyne co robili to patrzyli się na nas, nawet jeden pan otworzył sobie szybę żeby na nas spojrzeć jak przejeżdżał 😭
W końcu zatrzymały się koło nas panie, które jak się okazało, jedna z nich była wnuczką tej pani i przejęła od przyjaciółki telefon na którym, tak, ciągle była połączona z pogotowiem, które do nas NIE chciało przyjechać od 10 minut. Przecież pani mówiła że nie może oddychać, chodzić już, kołysze się do tyłu, czy to nie wystarczy by udzielić jej pomocy?!
(Jestem taka zła na tą operatorkę co z nami rozmawiała)
Koniec końców pani wnuczka, powiedziała że możemy już pójść i że bardzo nam dziękuję za pomoc.
Nie mówiłam, ale wcześniej jeszcze zatrzymała się koło nas moją sąsiadka i się dopytywała w czym pomóc, dziewczyna ze szkoły, której totalnie się nie spodziewałam reakcji, bo ja z emocji się popłakałam a ona mnie przytuliła i powiedziała że wszystko będzie okej 😭 Jej reakcja wywarła na mnie takie wrażenie że przestałam aż tak szlochać.
Jestem im wdzięczna, widać są jeszcze dobrzy ludzie na tym świecie.
Jak szłyśmy droga obok do domu, usłyszałyśmy wreszcie karetkę, więc cieszę się że nareszcie przyjechała.
Za tydzień mam napisać opowiadanie na podstawie przypowieści o miłosiernym Samarytaninie, i nie mogłam nic wymyślić, ale myślę że teraz już w sumie wiem co napisać.
PRZEPRASZAM ZA SUPERDŁUGAŚNY WPIS 😭 Mam nadzieję że was nie zanudziłam ale musiałam się podzielić tą sytuacją bo bardzo wywarła na mnie duże wrażenie i mam nadzieję że kogoś może tym zainspiruję. Dziękuję wszystkim z całego serca co przeczytali tego kolosa 😭👌

Niedługo wsiadamy w samolot do Polski
Co prawda opóźniony aleee
Tak wgl ktoś tutaj robi jakieś fajne tła? Bo chciałabym jakieś do mojego nowego pfp z Nico