Cześć!
Chciałam porozmawiać o moich ostatnich, króciutkich opowiadaniach. Dodałam kilka dni temu, nie do końca pamiętam kiedy, takie opowiadanie „all she want, stupid boy”. Dostałam kilka kochanych komentarzy, które wsparły mnie na duchu w tym ciężkim momencie. Tak właściwie to już nie czuję tego przeszywającego bólu, który sprawił mi tamten typ.
W ogóle, czytałam sobie właśnie moje starsze i te bliższe opowiadania. No, powiem tak: Większość z nich była pisana z nudy, z takiej chęci zrobienia czegoś kreatywnego. Ale jest kilka opowiadań, jak na przykład „unimportant tears”, które doprowadzajà mnie do płaczu, za każdym razem, gdy je czytam. Tak samo też „i hoped we’ll grow up together”. Dają mi wspomnienia.
Chciałam podziękować wszystkiemu, że tak biegnie moja historia. Chciałam też podzięmować temu, który ją pisze. Wierzę, że wie co robi.
kawusia