Nawet nie wiecie jak mi was brakuje. Lubiłam dla was pisać nawet bardzo. Usiadłam dzisiaj przed laptopem stwierdzając ,że spróbuję coś napisać. Otworzyłam folder z serią o bliźniakach. Przeczytałam to co udało mi się do tej pory wykreować. Zauważyłam ,że zawiesiłam dobry projekt. Jest w nim kilka kwestii ,które trzeba przecież wytłumaczyć. Chociażby skąd mama Olivii miała klucz na strych lub czemu to wszystko było na strychu, do kogo należało? Nie interesuje was to? Ja nie lubię zaczynać czegoś czytać by potem nie dowiedzieć się jaki jest koniec. O nie! Dlatego też postanowiłam coś napisać. Nic jednak na siłę stwierdziłam. Jak nie będą mi kolejne zdania wpadać do głowy to chyba dla mojej twórczości koniec. Otworzyłam plik. Znalazłam miejsce w którym skończyłam. Zaczęłam pisać. I udało mi się zapisać prawie całą stronę.! Dla was może się to wydawać nie wiele ,ale kochani uwierzcie mi poczułam się szczęśliwa. Wraca do mnie to co kocham. Czas bez pisania był katorgą. Gdy piszę czuję się dużo lepiej. Dlatego moi kochani czytelnicy powiem wam jedno. WRACAM! Może to chwilę potrwać jednak obiecuję ,że kolejna część Pary bliźniaków na pewno się pojawi. ;)