Chyba niedługo stracę już wszystkich… jak do czwartku do niego nie zagadam to piszę. Nie wytrzymam dwa lata w szkole bez znajomych, otoczona wrogami. Tęsknie za moim kuzynem, czemu nie jest chociaż rok starszy żebym mogła mieć w nim oparcie? Tęsknie za Kubą, ale on nie był mnie wart. Tęsknie za Kacprem, ale on ma gdzieś cały świat. Bolą mnie moje łzy jak nigdy, bo wiem ze teraz nikt nie pomoże mi wstać. Chciałam być tylko szanowaną, żeby ktoś zobaczył mój talent i to co potrafię. A zostałam sama, wyśmiewana, czy jest ktoś na tym świecie jeszcze kto chciałby mnie znać? Z minuty na minutę moje plany nikną, czuję się nikim. I plany podbicia sceny, i trendów na tej ziemi. Plany na wymarzoną imprezę z przyjaciółmi, to wszystko znikło. Zostały łzy, smutna muzyka i ciemność a obok nikt…