ONE-SHOT

…włamał się do jej umysłu. Odetchnął i zaczął przedzierać się przez tę plątaninę a uczucia przygniatały jego wirtualny tzw ,,mur”.
Zatrzymał się na chwilę a na jego skupionej twarzy nieświadomie pojawił się lekki uśmiech.
Umysł to ciekawe… właściwie nie mógł znaleźć odpowiedniego słowa na umysł. Nie przejął się tym a jedynie wzmocnił swoje ,,mury” i na spokojnie przejrzał wspomnienie. Właściwie nie powinien marnować czasu, ale pamiętał to jak dziś, jednakże z innej perspektywy.
Razem z Helene ze wspomnienia przeszedł przez otworzone przez aurora kamienne drzwi najwyższego piętra twierdzy. Przed nim i Helene we wspomnieniu ukazało się coś na kszałt wielkiej okrągłej sali z czterema średnimi celami po dwie z lewej i prawej strony. Były one okratowane zaczarowaną stalą nierdzewną.
Na przecieko drzwi było wielka okrągła dziura. Miała być oknem ale projektant nie preferował szyb. Choć może czasami tego żałowałem przypominając sobie co było jeszcze kilka lat temu patrząc we wspomnieniu na jedyną celę, w której było cokolwiek poza kajdanami. Byłem to ja. Razem z Helene ze wspomnieć podszedłem do mojej starej celi razem z nią stają w odległości killu metrów od niej.
Helene przełknęła cicho ślinę.
– Witaj…

Tak, zapowiadam One-Shot już pewnie wiecie o kim.
Nie nie będzie to lovestory, romans czy jak się tam jeszcze mówi.
To co przeczytaliście to końcówka tego One-Shota.

Kto zauważył, że nie ma tradycyjnego ,,Heja Lilie!” 😇
Ktoś w ogóle jeszcze pamięta czasy bez tego ?
@Sarudi ?