Dzień dzisiejszy:
JA *orientuje się że za dwa dni Percy ma urodziny a ja dalej nie mam dla niego wiersza, dlatego po śniadaniu i pożegnaniu z kuzynami wymykam się do ogrodu żeby go napisać*

PIĘĆ MINUT PÓŹNIEJ

BABCIA: ooo tu jesteś, szukaliśmy cię, zaraz wychodzimy, zbieraj się.

JA *rad nie rad chowam zeszyt i idę z dziadkami na spacer*

PO OBIEDZIE

JA*podejmuję kolejna próbę pisania*

PIĘĆ MINUT PÓŹNIEJ

DZIADEK: O tu jesteś, chodź idziemy grać w planszówki.
JA: Grajcie, ja dojdę do was za chwilę.
DZIADEK; poczekamy na ciebie.
JA: ale ja jeszcze z pół godziny potrzebuję… (tak lekko licząc ale nie łudziłam się że dostanę więcej czasu)
DZIADEK: a co ty takiego ważnego teraz robisz?

Tu nastaje długa dyskusja podczas której usiłuje nieudolnie wytłumaczyć dziadkowi, że nie ma zupełnie nic dziwnego w tym, że muszę napisać wiersz w ramacg urodzin mojej ulubionej postaci książkowej. Ostatecznie nie ma pisania.

WIECZOREM

Podejmuję kolejną próbę pisania.

PIĘĆ MINUT PÓŹNIEJ

SIOSTRA; obejrzysz ze mną serial?
JA: NIE TERAZ!
SIOSTRA: ale obiecałaś!!!

Niech mnie ktoś uratuje, jak tak dalej pójdzie nie mam szans tego wiersza napisać…