Krople deszczu cicho stukotały o szybę.
W oddali słychać było szelest jaki wywołują spływając po liściach potężnego dębu. Kojący dźwięk był monotonny. Zarazem jednak każda jego sekunda różniła się od siebie. Krople spadając tworzyły swoistego rodzaju muzykę. Każdy plusk, szmer czy kapnięcie, zgrywały się razem tworząc chaotyczną, lecz zgraną melodię. Melodia zaczynała właśnie przybierać na sile. Stawała się coraz mocniejsza i głośniejsza. Stukot zdawał się cięższy, ale też pełniejszy i bardziej wyrazisty. Krople zaczynały kapać co raz szybciej, wymieniając się w swej muzyce soczystymi akcentami. Wirowały w tańcu szybciej i szybciej, goniąc jedna drugą. Niczym tętent kopyt dzikiego rumaka. Woda pluskotała jeszcze prędzej i odnośniej odbijając się echem od okien… Nagle… Muzyka przycichła. Stała się słabsza. Nikła. Prawie niesłyszalna. Nastąpiła cisza, błoga cisza. Była ona częścią utworu. Częścią opery. Uwerturą skomponowaną przez Nią, samą Matkę Naturę. Strużki, pozostałości po deszczu cicho zaczęły spływać po szybach, szepcząc swą niemą historię. Zapach deszczu; mieszanka świeżej gleby z wodą i zielem owinęła nozdrza Leo. "Już. To już czas. " powiedziała do siebie w myślach " Czas wyruszać w następną przygodę."
Lecz każdy wie, iż cisza to tylko wstęp. Wstęp przed finałem, misternie planowanym przez kompozytora. Wstęp przed Arią. Arią, której solistką będzie sama Natura, a w której ty będziesz jedynie niemym Widzem. Słuchaczem. Nastąpiła Cisza.
Cisza przed Burzą.

– Dzienniki Lorda Chaosu, rozdział II, Woda
~ by: Ja aka Leo

Jak na 4 sklepy we wsi, w tym jedno Dino może nie być baterii… Jestem załamana xd