Muszę być sobą a nie raz uroczą dziewczynką a raz poważną kobietą…
Muszę być sobą…
Ale nie potrafię.

Dziwnie jest wiedzieć, jak się dorasta. Z zabawnej i słodkiej dziewczynki przechodzi się w poważną kobietę. To już nie ta sama osoba, co w dzieciństwie. Mówią, że nastolatki to łatwe życie, a to nieprawda. Stajemy się może naiwni i zaczynamy uczyć się na błędach. Dostrzegamy swoje wady i zaczynamy wiedzieć, czym jest wstyd w publiczności. W większości przypadkach nastoletnie życie uczy się pyskować. Rodzice też mają niełatwo, to takie jakby opuszczenie znanego przez rodziców charakteru i dołączenie do nowego charakteru, wyglądu i wszystkiego innego.
W nastoletnim świecie buduje się nowy charakter i potem mamy go przez całe życie.
Nie wiem, po co się rozpisałam, ale wiem, że było warto.
Jeśli chcecie, możecie napisać, co o tym myślicie. Sądzę, że jak będę starsza, to opuszczę SQ, bo nie starczy czasu, albo będzie tutaj za dużo dzieci i SQ będzie cały pochłonięty tematami, które w ogóle mnie nie interesują. W sumie to już jest.

Ps. Ja nadal jestem jeszcze dzieckiem, mam niecałe 13 lat, więc bez hejtu proszę

Dobranoc🌌
Śpijcie dobrze!