Hejoo Szarlotki! 💛
Jak tam u was? 💫
U mnie w porządku, ostatnio troszkę zrezygnowałam z tej strony, ale postaram się coś fajnego wrzucić w przyszłym tygodniu. 😊
20.07 mam wyniki rekrutacji, stresuję się jak cholera. 🙃
Skończyłam czytać dzisiaj "Confess" i chciałabym się bardzo podzielić moimi odczuciami:

"Confess" to opowieść o determinacji i przeznaczeniu. Przedstawia historię Auburn i Owena, którzy dopełniają się idealnie. Ona szuka szansy na normalne życie, a on poznając ją znajduje nowy kolor i natchnienie do malowania swoich obrazów. Jednak nie jest zbyt różowo, bolesne wydarzenia z przeszłości nie pozwalają im wypełnić woli przeznaczenia. Przeszłość Owena częściowo odbiera Auburn to co najważniejsze. 😶

Z początku historia wydawała mi się oklepana i bardzo nudna. Zastanawiałam się poważnie nad tym czy jej nie odłożyć na półkę lub nawet komuś ją oddać, chciałam po prostu o niej zapomnieć. Tak było przez 3/4 historii, ale gdy została mi do przeczytania druga połowa powiedziałam sobie: "Dasz radę, skończysz to." i powiem szczerze, że nie żałuję mimo wszystko. Colleen Hoover chyba nigdy mnie nie zawiedzie, widać, że przez połowę książki się rozkręcała, a prawdziwą karuzelę emocji zostawiła na sam koniec. Nie mogłam pozbyć się nienawiści do Trey'a i Lydii, ogromnej sympatii do Emory oraz smutku z powodu Auburn i… bliskiego członka jej rodziny, z którym relacja zależała od zrezygnowania (lub nie) z Owena. Na szczęście do czasu. 🥺

Samą książkę oceniłabym na 7/10, przeczytałam dziewięć książek CoHo i ta jak na razie była najsłabsza moim zdaniem. Zachwycił mnie zabieg umieszczenia w książce obrazów, które nawiasem mówiąc są piękne. 🤩 Jeśli ktoś z Was czytałam tę historię lub jest fanem CoHo tak jak ja – BŁAGAM NAPISZ NA PRIV!
Żyję w otoczeniu ludzi nie przepadających za czytaniem i krew mnie zalewa bo nie mam z kim rozmawiać o cytatach, na które w książkach zwracam szczególną uwagę! 🔮

No nic, nagadałam się już chyba. 😅
Lecę od rana z "Harry Potter i Insygnia Śmierci". 🥰
Peace and Love. 😇