Witajcie!
•Jakoś dawno nie było wpisu, także stwierdziłam, że czas to zmienić!
•Pokosili w moim mieście trawniki i od razu pożółkły, idk czemu nie zostawią ich po prostu w spokoju.
•Porozmawiajmy sobie o literackich klasistach, którym mózg powinien się zawiesić kiedy zobaczą mnie czytającą i klasykę i fantastykę (albo o zgrozo polską komedię kryminalną, bo romansów z wattpada akurat nie czytam, bo nie lubię ale ich zdaniem to zapowiedź końca literatury). I to nie chodzi o to, że jakaś książka się komuś nie podoba i o tym mówi, tylko o to, że ocenia ludzi przez pryzmat tego co czytają. I w sumie to działa w dwie strony, bo stronnictwo wielbicieli wattpada też ma swoje za uszami (tylko w tym przypadku odwrotnie od radykalnych wyznawców klasyki). Ogólna zasada sprowadza się do „nie masz identycznego gustu co my = nie masz gustu” i to nie jest dobre założenie. Dajmy sobie czytać to co chcemy (w granicach rozsądku oczywiście, nie róbcie sobie krzywdy czytając książki niedopasowane do waszego wieku, bo i wattpadem i klasyką możecie się straumatyzować).
P.S. Pamiętacie książkę przeczytaną za wcześnie, która się na was odbiła?
U mnie to był jakiś zbiór legend krakowskich (niby dla dzieci, ale dziewięcioletnia ja była przerażona) i chyba już wiem gdzie swój początek ma moje zainteresowanie legendami i mitami.
[na zdjęciu losowa kaczucha wycięta z kawałka mojej większej akwareli]

Druga rocznica mojej egzystencji na tej stronie, kochani!
Dziękuję bardzo za tworzenie tutaj wspaniałej społeczności! I może ta okazja trochę mnie zmotywuje do wstawienia czegoś (bo w końcu mam trochę wolnego czasu)

I jak zna ktoś jakąś fajną książkę z literatury pięknej najlepiej polskiej? Bo próbuje zrobić ponowne podejście do tego gatunku, a kompletnie się w tym nie orientuję.

Kocham lekturowe memy z Rancza, a wy?
(jak macie coś ciekawego to podsyłajcie)