@Kotek280 A co ma do tego nauczyciel? Też miałam fajnych nauczycieli od informatki, ale nie lubię tego przedmiotu. Kompletnie nie odnajduje się w świecie nowoczesnej technologii. Moja babcia radzi sobie lepiej z telefonem niż ja i zazdroszczę jej tych umiejętności szybkiego uczenia się. Kiedyś bardzo interesowałam się informatką. Nadal podziwiam wszystkich grafików, programistów, twórców gier, montażystów filmów. W zasadzie po każdym filmie płaczę. Nie dlatego, że był smutny, tylko dlatego, że wiem, że ja naprawdę, choćbym się bardzo starała, nie jestem w stanie zrobić czegoś tak pięknego. Próbowałam nauczyć się tworzyć grafiki na komputerze. Istna masakra. Ostatecznie robię grafiki na telefonie, ale i tak wychodzą mi one fatalnie. Próbowałam nagrywać i montować filmy. Totalna porażka. Próbowałam nauczyć się programować. Był to temat w szkole, na informatyce. Pani zadała nam zadanie, które brzmiało: przepisz program z książki. Stanęło na tym, że pani zrobiła to zadanie za mnie, bo obie widziałyśmy, że ja i tak tego nie ogarnę i tak, a pani miała chociaż nadzieję, że patrząc, jak ona to robi, czegoś się nauczę. Nic z tego. 😔 W domu cała rodzina starała się mi pomóc, ale ja informatyki i tak nie rozumiałam i coraz bardziej jej nienawidziłam. Czy naprawdę nie było niczego, co w informatyce by mi wychodziło? Owszem, jest taka jedna rzecz, ale nawet nikomu o niej nie mówiłam, bo tylko zostałabym wyśmiana. Ja naprawdę mam talent do psucia wszystkiego, co związane z informatyka. Tylko włączę aplikacje, a ona już nie działa, spojrzę na komputer, a tam error, chcę pograć z bratem na konsoli, a tam wyskakuje milion błędów, włączam telefon, a on na dzień dobry się psuje. Wszyscy razem ze mną śmiali się z tego, ale do czego mogłaby mi się przydać taka umiejętność? No i się dowiedziałam się czego. Pewnego dnia obudziłam się i naprawdę, ale to naprawdę miałam mocne przeczucie, że dzisiaj na informatyce stanie się coś złego. Kiedy myślimy pesymistycznie, nie zwracamy uwagi na dobre rzeczy, więc starałam się o tym nie myśleć. Udało mi się, jednak na przerwie przed ostatnią lekcja, którą była właśnie informatyka, przypomniało mi się moje przeczucie. No i stało się. Znienawidziłam informatykę jeszcze bardziej. Po raz pierwszy i jak na razie ostatni raz w swoim życiu dostałam uwagę. Za co? A no za to, że w szkole były średniowieczne komputery, które w połączeniu z moimi zdolnościami psującymi się zepsuły. Połowa klasy nie mogła się zalogować, chociaż znali hasło. Wszystkim jednak komputery w końcu zaczęły działać, a mi nie. Czułam się z tym okropnie, a że pani miała zły dzień, aby mnie jeszcze dobić, wstawiła mi uwagę. Dobrze, że informatyka była ostatnią lekcją, bo się rozpłakałam i nie byłabym w stanie uczestniczyć w reszcie lekcji. Od tej pory zaczęłam się bać zbliżać do jakiegokolwiek komputera, aby ten się przypadkiem nie zepsuł, a informatyki nie znoszę. A co się stało dalej na informatyce? Odzyskałam hasło? Myślałam, że skoro aż dostałam uwagę, to nic nie można zrobić z zepsutym komputerem. Bardzo się więc zdziwiłam i zdenerwowałam,kiedy okazało się, że pani musiała kliknąć tylko jeden przycisk na swoim komputerze, aby wszystko się naprawiło. Jest jeszcze wiele powodów, dla których uważam informatykę za najgorszy przedmiot, okropniejsze nawet od WF’u, ale długo by opowiadać.