Trochę smutno, że mało kto już tu jest z tych starych osób, smutno mi też jak tu wracam.. bo przypominam sobie mój najcięzszy okres w życiu (w tamtym momencie tak myślałam) gdy była tu jedna osoba która mi pomogóła trochę, ale jej już od dawna tu nie ma, a u mnie coraz gorzej. Piszę tu wpisy, bo wolę pisać elektronicznie moje uczucia, myśli. Dodatkowo mimo że mam tu świdomość, ze nikt tegonie zobaczy, to mysl, ze nie pisze tego na darmo pociesza choć odrobinę. Śmieszne jest to że wracam tu co jakiś czas, jak mam kryzys egzystencjalny, załamanie nerwowe, spadek poczucia własnej wartosci, myśląc że ktoś w końcu znajdzie ten profil i w tych momentach mi pomoże. Pisanie tu wpisów w których zawieram moje chwilowe myśli pomaga mi również je uporządkować i skleić do kupy. Jest to taka moja terapia na nagły wypadek. Wieć to nie tak ze się użalam czy szukam atencji. Po prostu.. tak jakoś wychodzi