Uwaga, Uwaga!!! Brawa dla Gabrysi, która nie umie robić przewrotów! 👏👏👏👏 Czemu, za każdym razem, gdy mam zamiar robić maraton coś mi się delikatnie mówiąc dzieje? xD Chciałam zrobić niespodziankowy maraton, pomyślałam o tym wczoraj przed W-F i poszłam ćwiczyć, w połowie meczu siatki nauczyciel zdjął mnie z boiska i kazał zdawać przewroty. No to ja dup! Zdałam przewrót do tyłu i do przodu. Został mi przewrót do tyłu o nogach prostych. I teraz uwaga: Pewna siebie Gabrysia robi przewrót i w połowie dostaje CZYMŚ w nawet nie pamiętam w jaką część ciała, w każdym bądź razie, traci równowagę a lewa ręka ucieka jej. Biedna Gabrysia w przeciągu niecałej sekundy musi wykręcić rękę tak, żeby nie skrzywdzić ani siebie ani kolegi trzymającego materac, więc wykręca tą rękę i ląduje na boku. Piłkę ma pod nienaturalnie wykręconą ręką, cała szyja i mięśnie na barku ją napikalają ale kijz tym! Nauczyciel mówi, że pewnie naciągnęła mięśnie i każe jej robić dalej. Biedna Gabrysia z ogromnym bólem robi dalej przewroty, jednak już jej nie wychodzi na domiar złego nauczyciel nie daje jej oceny, bo twierdzi, że się nie starała, mimo że z ogromnym bólem i bez możliwości odwrócenia głowy w lewą stronę ani podniesienia ręki biedna Gabrysia dalej robi przewroty. Potem Gabrysia musi poprawiać robienie pompek, nauczyciel jest tak wymagający, że trzeba dotknąć piersiami podłogi, lub ławki, w tym przypadku to drugie. Gabrysi raz się udało, jednak bolący bark i niemożliwość odwracania głowy w lewą stronę utrudniają jej to i nie może zrobić niższej pompki. Nauczyciel nie zalicza jej niczego, a biedna Gabrysia bez ocen i z naciągniętym barkiem idzie na lekcje. W połowie angielskiego ma dosyć i mówiąc, że źle się czuje wychodzi z lekcji i dzwoni do mamy, jednak nikogo nie ma w domu więc Gabrysia musi dalej męczyć się przez kolejne 3 lekcje. Po tym wszystkich z trudem przebiera się i wlecze przez 15 minut autobusem, by w końcu znaleźć się w domu. Męczy się całą noc, ponieważ każdy ruch sprawia straszny ból, rano mówi mamie, że nie idzie do szkoły i męczy się cały dzień. I w końcu biednej Gabrysi udaje się napisać jedną część opowiadania. Więc tak… jeśli dotrwałeś do końca to 👏👏👏👏 Chyba przestanę informować swoje ciało, że chcę zrobić maraton, może kiedyś mi się uda 😅 Moje szczęście czasami mnie zadziwia xD Jak tam odczucia po 6 części? :D Rozpisujcie się jak chcecie 😁 Chętnie poczytam ❤

Czy tylko ja mam od początku roku dosyć świata? Chłopak, który zerwał ze mną prawie rok temu wciąż siedzi mi w głowie, a jedyna rzecz, dzięki której chociaż przez chwilę mam niepohamowane napady radości to pisanie, ale nawet mniej piszę przez to wszystko. Tylko ja jestem tak nienormalna? W sumie nie wiem, czemu to piszę, może po prostu muszę komuś powiedzieć. Kocham was ❤ Wy też jesteście tak nieszczęśliwie zakochani, że odechciewa wam się pisania? Szczerze, zakochanie w wieku 14 lat to największy klump na świecie 😐