Właśnie się dowiedziałam, że mój kolega z podstawówki pracuje z moją siostrą. Pamięta mnie i, co najlepsze, powiedział, że było mu mnie szkoda. Przykre jest jednak to, że wtedy nawet się do mnie nie odzywał. No cóż, podstawówkę skończyłam już dawno i nie mam zamiaru rozdrapywać starych ran. Już nie jestem tą cichą dziewczyną, z której każdy się śmieje, wyzywa, dręczy i niszczy życie, bo ona nic nie zrobi. Nie potrzebuję współczucia od kogoś, kto tylko patrzył.