Porozmawiajmy o nastoletniej miłości🌷

Chciałam o tym porozmawiać, a raczej jakoś podzielić się z wami moimi przemyśleniami. Tak jak już raczej większość wie, jestem na ogół osobą, która jest dość kochliwa, często podobają mi się różni chłopcy, ale mam wrażenie, że w życiu każdej osoby dojrzewającej, w wieku od dwunastu do dwudziestu lat, znajdą się trzy osoby, które będą nam się podobać i będą naszymi crushami przez następne kilka miesięcy, a nie tylko przez dni czy tygodnie.

U mnie byli to Kuba, Mikołaj i Paweł. Czas, w którym mi się podobali, był bardzo różny, ale jeden fakt łączy tych chłopaków. Nigdy z żadnym z nich nie miałam bliższych kontaktów. No może z Pawłem, bo tańczyłam z nim poloneza, ale poza tym nie odzywaliśmy się do siebie na próbach.

I właśnie sensem tego wpisu jest to, że w okresie nastoletnim podoba nam się co najmniej trzech chłopaków, którzy z jakiegoś powodu nie mogą być nasi. Wymyślamy mokre scenariusze z nimi w roli głównej, które nigdy się nie spełniają. Wtedy lamentujemy przez sześć do dziewięciu miesięcy, że nie możemy z nimi być.

Pamiętam, że z Pawłem pierwszy raz spotkaliśmy się na próbie w marcu, a nie mogłam o nim zapomnieć do sierpnia. Naprawdę wszystkie wspomnienia ściskały moje serce, bo już więcej się nie spotkaliśmy.

Ciekawi mnie, czy też mieliście podobne doświadczenia. Może byli w waszym życiu ludzie, którzy pojawili się na chwilę, ale zostawili po sobie ogromne emocje i wspomnienia? Chętnie przeczytam, co myślicie na ten temat i jak wy to przeżywaliście.

Baci e abbracci caldi💋💐