Salve, moi mili.
W poprzednim wpisie zapytałam czy chcecie poznać mnie lepiej, a że był odzew na tak, to macie mój coming out x3
Jakiś czas temu zrozumiałam, że nie czuję się całkowicie płcią nadaną mi przy urodzeniu. Jestem afabem. Czuję powiązanie z kobiecością, chociaż nie bardzo w ogóle rozróżniam granice "kobiece-niekobiece" i ona jest dla mnie niepotrzebna, tak samo jak "męskie-niemęskie", chociaż pozbywanie się stereotypów z głowy jest trudne (niestety wychowanie w cis i hetero środowisko swoje robi), ale bardzo się staram. A więc do rzeczy – identyfikuję się jako paragirl (minimum 51% poczucia kobiecości i ruchomy procent odczuwania innej płci/jej braku) lub połączenie demigirl z deminiebinarnością czym najłatwiej mi opisać to, kiedy to poczucie przywiązania do kobiecości spada poniżej 50% – dalej szukam 100% idealnego terminu. Używam zaimków ona/jej i ono/jej (Ja zrobiłOM coś) i rzadziej on/jego, aczkolwiek dalej eksperymentuje i jak kiedyś nie byłam przekonana i przyzwyczajona do brzmienia, to teraz myślę również o dukaizmach (Ja zrobiłUM coś). Używam głównie Katy/Kat (Szczerze częściej wolę to drugie), a rzadziej imienia nadanego przy urodzeniu. Z reguły nie przeszkadza mi postrzeganie mnie jako kobiety/dziewczyny, która jest bardzo "dziewczęca", aczkolwiek dysforia robiąca combo z kompleksami i nienawiścią do siebie potrafi dać mi w kość ;'3 Kwestia seksualności jest prostsza, zdecydowanie wolę dziewczyny i kobiece osoby niebinarne (chociaż na razie nie jestem gotowa na związek, bo sama mam tak dużo wątpliwości, że mogłabym taką osobę po prostu skrzywdzić samą sobą). Jako iż jestem w spektrum kobiecości identyfikuje się jako lesbijka/homoflexible/trixic/neptunic.
Szczerze trudno mi o tym mówić, a jeszcze trudniej używać zaimków, które mi pasują, bo się wstydzę strasznie xc Aczkolwiek zdejmuje to sporo ciężaru z mojej piersi.
Dziękuję za przeczytanie moi przyjaciele x3