Ja… dawno się tak nie wzruszyłam. To, co teraz napiszę będzie pewnie nieskładne i niezrozumiałe, ale jestem po prostu pod wpływem ogromnych emocji. Od samego początku pokochałam tę serię – wykreowałaś tak cudowny, inny, swój świat, że totalnie mnie pochłonęłaś. Prowadziłaś mnie przez niesamowite doznania – wzniesienia i upadki. Miłosne igraszki i niebezpieczne przygody, wesołe przekomarzania doprowadzające do śmiechu i mrożące krew w żyłach momenty grozy… To wszystko absolutnie mnie zaabsorbowało, sprawiło, że z zapartym tchem czekałam na kolejne losy genialnych bohaterów, których stworzyłaś. Że całkowicie oddawałam się temu światu, zapominając o wszystkim innym co mnie otacza. A teraz… Teraz zwieńczyłaś to w sposób, który odzwierciedla cały Twój kunszt pisania. I chociaż historia nie zakończyła się happy endem, to było to piękne zakończenie. Takie jak cała ta seria. Popłakałam się i mogę ci tylko dziękować za to, że pozwoliłaś mi przeżyć coś tak niesamowitego i emocjonalnie wielkiego. Oczywiście żal także zagościł w moim sercu bo przywiązałam się do nich wszystkich… Ale nie o to chodzi – bo ludzie faktycznie czasami odchodzą i umierają. W ten sposób przekazałaś nam coś więcej niż cudowną historię – dałaś nam lekcję życia. Naprawdę, nie przesadzam. Nauczyłam się bardzo dużo – co to odwaga, walka, prawdziwa i szczera miłość, przyjaźń mocna jak śmierć, nadzieja, która pozwala nam iść dalej… Nie potrafię tego opisać. Chciałam ci po prostu podziękować i powiedzieć, że naprawdę jestem ci wdzięczna. ?