Dzień dobry Witam was wszystkich w ten piękny Może niezbyt słoneczny dzień. Jak zapewne zdążyliście zauważyć nadszedł w końcu koniec roku. Mam nadzieję że wszystkie przeszłyście do następnej klasy. 😆😆
Ja zdałam xD.
No i teraz tak. Przyznaję że pisanie na tej stronie nie sprawia mi już takiej przyjemności jak na początku. Co oczywiście nie znaczy że odchodzę. Chciałbym skończyć wszystkie serie zanim to nastąpi. Denerwuje mnie stosunek liczby moich obserwujących do liczby osób które naprawdę to czytają. Dlatego też skończę serie które zaczęłam (nie wiem kiedy to w końcu nastąpi xD) i myślę że skończę swoją przygodę z tą stroną. Ale jeśli chcecie nadal śledzić moją twórczość to informuję, iż piszę na wattpadzie. Chcecie to możecie zajrzeć, jest tam opowiadanie o Draco i córce Sybilli Trelawney, która przez całe życie siedziała w wieży północnej. Oto fragment:

Zimne powietrze na twarzy, które wywiewało moje włosy do tyłu i wdzierało się do płuc. Nie umiem tego opisać. Trawa jest pokryta wieczorną rosą i czuję jak przemakają mi buty. Dookoła jest tyle przestrzeni. Księżyc wisi nad moją głową i pozdrawia gwiazdy. Pęd wiatru huczy mi w uszach, do oczu napływają łzy szczęścia. Ciągle się uśmiecham i mam ochotę dosłownie skakać do nieba. Taka jestem szczęśliwa. Czuję się jakbym była piórkiem. Skaczę, biegam, obracam się, a kiedy to robię miga mi przed oczami roześmiana twarz Harry’ego. Och… Gdybym wiedziała że to takie wspaniałe uczucie-biec, czuć wiatr, świeże powietrze, mieć ze sobą nowo poznaną osobę- to już dawno bym uciekła z wieży. Niespodziewanie poczułam wielką i nieznaną mi dotąd niechęć do matki. Jak mogła szczędzić mi czegoś takiego? Biegu, powietrza, trawy, rosy, księżyca, gwiazd. Życia…

Miłych wakacji 😘