Cześć ludziska
Ja wiem, że ostatnio się zaniedbałam. Tak bardzo bardzo ?
więc już wam spieszę z wyjaśnieniem…
Jakby się z początku wydawało pisanie nie jest takie proste. Niektórzy wiedzą jak trudno jest zaciekawić czytelnika. Co zrobić aby go nie zawieść. Jak zachęcić go do zaobserwowania profilu. Jak sprawić aby on został z nami… Niestety nie zawsze to się udaje i po czasie nasza dobra passa się kończy.
Wpływają na to różne czynniki jak szkoła czy rodzice, którzy nie rozumieją naszych pasji. Czasami jest tez tak, że ci słabsi emocjonalnie po chociażby jednej krytyce załamują się i postanawiają zakończyć coś co możliwie za parę miesięcy mogłoby się diametralnie zmienić i z malutkiego profilu mogliby się stać jedną z cegiełek rankingu stronki.
Jednym z ważnych aspektów wpływających na jakość i regularność części jest czas. Aby cokolwiek się udało potrzeba dużo czasu. Niektórzy go mają, niektórzy nie. Jedni kończą lekcje o 14 i po pary minutach są w domu, inny zaś w progach swego domostwa znajdują się o 16.
Jeszcze jeden ważny problemik. Choroba. Nawet głupie przeziębienie może rozłożyć człowieka na łopatki.
Ja niestety jestem w tej gorszej sytuacji. Nie chcę was straszyć tym, że kończę pisanie (broń Boże) chcę was tylko uświadomić jak ciężkie a zarazem czasochłonne jest zadowolenie was i ile przeciwności losu jest aby się to nie udało.
Obecnie jestem chora… Mówić nie mogę, gorączka, nic mi się nie chce i jeszcze ten gil do pasa… Nie mogę leżeć bo już mnie wszystko tak boli. A gdy tylko usiądę i przykryje się kocem od razu zasypiam. Nie moge patrzeć na ekran telefonu czy komputera, o tv nie wspomnę… Nie chcę się ani użalać ani nic w tym stylu ale chcę was uświadomić, że nie wszystko idzie po mojej myśli i czasami nic nie da się z tym zrobić. Należy być cierpliwym a na 100% wszystko za niedługo wróci do normy.
Miłego wieczorka ;*

Witajcie. :/
Jest mi tak ogromnie wstyd. Część jest mizerna, okropna i wgl. Przez cały tydzień nic nie dodawałam bo po prostu nie maiłam czasu. Tak czy siak mam ogromne wyrzuty sumienia. Nie jestem godna tych 600 obserwujących. Chciałam aby na tą liczbę wyszła przecudowna część ale nie sądziłam że będzie to tak szybko. Nie byłam i nie wiem czy jestem przygotowana tak tak dużą liczbę czytelników. Kocham was bo wiem, ze moje wypociny nie idą na marne. Mam wobec was zobowiązania i chce się z nich wywiązać lecz jak zauważyliście nie wychodzi mi to najlepiej…
Jak nigdy części ma niewiele akcji i wgl jest bardzo krótka ale postarajcie sie zrozumieć i postawić w mojej sytuacji. Uwielbiam dla was pisać i serce mi się raduje kiedy czytam wasze komentarze wpisy i widzę rosnącą liczbę obserwujących i serduszek pod każdą częścią ale szkoła też jest ważna.
MAF #32 jest jakby nieskończona i może zostawiać jakby niedosyt ale nie chciałam was zostawiać na następnych kilka dni beż niczego. Wiem, że od tygodnia nic nie dodawałam i pewnie sądzicie, że nic nie robiłam. Lecz tak nie było. W każdej wolnej chwili szukałam informacji i powiem wam że na każdej stronce było co innego więc postanowiłam to skleić i powiem wam wyszło to dobrze. Według mnie, interesująco. Nie mogę tak po prostu tego wkleić bo nie miało by to sensu, chce to ładnie wtopić w jakiś dialog czy coś, tak abyście się nie zanudzili. Nie zdziwię się jak obecna część was leciutko zniesmaczy ale mogę dać sobie rękę uciąć iż następna będzie zjawiskowa. Dokładnie nie wiem kiedy ona się zjawi ale trzeba być dobrej myśli.
A teraz z bólem serca zapraszam na sprawdzenie kolejnej (mizernej) części …
Miłego czytania