Jeju mam już wszystkiego dość. Każda mała rzecz która mnie złości smuci czy coś innego złego to mały kawałek układanki który z czasem gdy jest ich więcej łączy się w całość a wtedy jest przepaść mam wtedy wrażenie że to co teraz się ze mną i z moim otoczeniem dzieje jest popieprzone. I jak już jest ta przepaśc to nie moge nawet usiedzieć obok bliskich tylko lece do pokoju i zaczynam ryczeć. Tak jest coraz częściej. Mam już tego dość. To wszystko mnie wykańcza. Nikt mnie nie rozumie co przeżywam choć mówie że ma dość wszystkiego i że to jest okropne wszyscy mi mówią że miej to gdzieś. Ale nie rozumieją że mnie to naprawdę boli. I nie roz umieją że mój płacz nie jest fałszywy. Czy ktoś ma tak samo?