Dzisiaj jest świetna okazja, żeby porozmawiać o Polsce, o tym co się u nas dzieje i dlaczego źle się dzieje, z którejkolwiek by strony na to nie spojrzeć.

Jestesmy narodem, który walczy zawsze, nie potrafimy się zatrzymać. Niezależnie od tego, czy walczy ze wspólnym wrogiem, czy między sobą. Jako naród nie potrafimy odpuścić, ciężko mi wyobrazić sobie wizję, w której w niedziele katolicka rodzina idzie do kościoła, a para zabiera adoptowane dziecko na spacer do parku i nikt nie ma ze sobą problemu.

Jestesmy narodem, który nie uczy się na błędach historii. Sytuacja staje się coraz bardziej niepokojąca, a my dalej koncentrujemy się nie na tym co trzeba. #AniJednejWięcej! Tu nie chodzi o szopkę medialną ani o ideologię, którą wyznajemy, tylko o realne życie i zdrowie zarówno kobiet, jak i dzieci. To wszystko bardzo wrażliwe, trudne i rozległe tematy, zdecydowanie zbyt długie, żeby zamknąć je w kilku punktach z jedną narracją. Osobiście byłam przeciwko, dopóki nie zaczęłam słuchać wywiadów z kobietami, które wychowują niepełnosprawne dzieci. Dzisiaj, sama bałabym się zajść w ciążę.
Jesteśmy narodem, który zniósł bardzo wiele i jeszcze więcej będzie w stanie znieść. Mamy bohaterów, z których możemy być bardzo dumni. Trzeba docenić silnych ludzi, bo możemy być dumni z osób, które za cenę życia walczyć o swoje racje. Szkoda tylko, że jako naród nie potrafimy wykorzystać tego, co zrobiono dla nas.

Jestesmy narodem, w którym wychowuje się nas na określone osoby, którymi wcale nie chcemy być. “Bo dziewczynce nie wypada”, “Jak to chłopak jest wrażliwy”, nawet nie chce mi się rozpisywać o tym, dlaczego jest to takie szkodliwe.

Jestesmy narodem, dla którego tematami tabu są rzeczy kompletnie naturalne, które nie powinny być powodem do wstydu.

Czy mamy z czego być dumni? Oczywiście. Jesteśmy silnym narodem, nasi dziadkowie zasługują na hołd za swoje zasługi. Nasz kraj jest po prostu piękny. Problem jest z mentalnością niektórych Polaków.

Zapraszam do dyskusji.