Kurde przeczytałam od samego początku (po raz chyba 3 ) Wilczą Watahę i znów te same uczucia znów raz chodziłam po domu tak szczęśliwa jak bym się czegoś naćpała a raz jestem smutna i czasem rycze choć wiem że wszystkie wszystko będzie ok to i tak ryczałam podczas pocałunku Miku i Kuby czy śmierci a raczej morderstwa kła i te uczucia ból, samotność, złość,smutek czy szczęście, miłość radość, itp. one nadal towarzyszyły do tego przy tych szczęśliwych momętach puszczałam sobie piosenki ,,Alvaro Soler – Sofia” a przy tych smutnych Alan Walker – Faded i to co piszesz jest piękne więc tak bardzo czekamy na następną część. PS. napisz sobie dalsze losy w zeszycie żeby później było łatwiej ci robić następne części
Pozdrawiam- Dekara