Ludzie są tacy mili pod tymi dwoma wpisami…
Nie pisałam tego po to, żeby tak było, ale z serca.
Upadłam, ale dzięki @xRoksix @Katy_the_Strange i @Taodmlotka wstałam. Przynajmniej po części.
Bo, mimo moich przyjaciół, Magdy (z którą ostatnio się pogodziłyśmy 😍) i Szymona, to czuję, jakbym była sama.
Taka odrzucona na bok.
Niepotrzebna i… Zignorowana.
Mega nieprzyjemne uczucia :/

Tęsknię za tymi czasami…
Gdy było „Mamo, chcę do Maksia”, a potem lataliśmy cały dzień na którymś z naszych podwórek.
Gdy mogłam iść bez pytania do sąsiadki, która jest starszą panią, żeby z nią porozmawiać.
Gdy były takie ulewy, że woda sięgała mi nad kolana, a ja niczym się nie martwiłam.
Gdy wlazło się na drzewo, tylko po to, żeby udawać ptaka.
Gdy nie przejmowałam się takimi rzeczami jak wygląd.
Gdy potrafiłam się zajmować czymś przez mega długi czas bez elektroniki.
Wtedy wszystko było takie kolorowe i proste.
Wtedy miałam przyjaciół.
Wtedy miałam duszę.
Teraz nie mam przyjaciół.
Teraz nie ma mnie.
Pozostała tylko pustka.
Pozostała pustka i samotność.
I szarość.

Uczem się trochę włoskiego.
Truuudneee ;-;
Umiem kilka słów +przedstawienie się xD