jakoś w wieku 13 lat, gdy czytałam sporo o USA, to dowiedziałam się, że ich życie nie wygląda tak, jak jest to na amerykańskich filmach, czy serialach. i dla 13nasto letniej mnie był to ogromny szok, bo jak to tak, że oni w szkołach nie mają tak jak w riverdale?

nie wiem ile z was słyszało o tym, co stało się w Minneapolis — George Floyd został uduszony przez policjanta. w wielkim skrócie, sytuacja wyglądała tak, że Floyd został podejrzany w sklepie przez sprzedawcę, że chce zapłacić fałszywym czekiem. przyjechała policja i w trakcie, gdy prowadzili go do radiowozu, mundurowi stwierdzili, że Floyd stawia opór fizyczny i prawdopodobnie jest pod wpływem narkotyków, albo alkoholu. jeden z policjantów uklęknął na szyi Georga i go dusił, nawet gdy ten zaczął prosić by przestał i błagał by go nie zabijał. nie pomógł również drugi policjant, stojący obok, ani nawoływania okolicznych świadków.

George Floyd był czarnoskóry,
dlatego policjant pozwolił sobie na coś, na co nie miał prawa.

policja opinii publicznej powiedziała, że zgon nastąpił w szpitalu w wyniku przedawkowania, czy czegoś takiego. w rzeczywistości jednak, jeden z policjantów klękał na jego szyi jeszcze po przyjeździe karetki.

mam uczucie, że zbyt wiele osób wciąż zbyt idealizuje życie w Ameryce, przez pryzmat seriali i filmów, które kłamią. oczywiście, jeśli patrzy się na ten kraj tylko przez pryzmat widoków to jest świetny i przepiękny, ale ich sytuacje gospodarcze czy społeczne nie są najlepsze — wielu obywateli nie stać na opłacanie służby zdrowia, kontrasty społeczne są przerażające i.. i tamtejsza policja, która nie ma żadnego szacunku do osób czarnoskórych. to nie jest pierwsza taka sytuacja, gdzie policjanci pozwalają sobie na więcej, względem osób czarnoskórych — te osoby są nawet częściej aresztowane, są dużo gorzej traktowane tylko przez inny kolor skóry.

wszyscy dobrze wiemy, że sytuacja potoczyła by się inaczej, gdyby Floyd był tego samego koloru skóry co np.: ja, i tego nie można zaprzeczyć.
Ameryka jest krajem bardzo zróżnicowanym pod względem kolorów skóry, ale prawda jest taka, że większość osób żyjących tam wciąż tego nie akceptuje, albo po prostu nie rozumie, bądź nie chce zrozumieć.

żałuję, że jestem małym człowiekiem i nie mogę za wiele zmienić. mamy tyle przykładów do czego nie dążyć, czego nie warto robić i lepiej zapobiegać niż później żałować, prawda?
jestem tu by przypomnieć wam, żebyście szanowali każdego, a kolor skóry, czy orientacja powinna być ostatnią rzeczą, która powinna decydować o waszych relacjach z drugim człowiekiem.

zła karma wraca, dobra też, pamiętajcie o tym.
żyjcie w zgodzie z innymi ludźmi i uważajcie też na siebie.

mam konto z dużymi zasięgami i będę wam mówić o rzeczach, które wydają mi się ważne, bo poza robieniem tu teatrzyku, czy pisania opowiadań też potrafię znać powagę niektórych sytuacji, o których czasem chcę was powiadomić. i dziękuję, jeśli przeczytaliście ten wpis i zrozumieliście co mam wam do przekazania.

niby czasem jest źle,

ale bez was mi jeszcze gorzej.

podejrzewam, że nikt się nie stęsknił za mną jeszcze, ale wiedzcie, że dla mnie to były dwa długie dni, pełne myślenia i nieprzespanych nocy.

potrzebuję wrócić i mieć jakieś interakcje z ludźmi, bo inaczej zwariuję.

więc hej.
jestem z powrotem.