silence.

wchodzę tu, bo przypominam sobie o 5 rocznicy tego konta, która przypada na 31 października i jeszcze widzę to piękne 2000 na profilu. nie lubię się rozgadywać, więc pozwólcie mi jedynie na krótkie – dziękuję.

zdaję sobie sprawę z tego, że jest to chwilowa liczba – chwilowa również jak moja obecność na tej stronie. nie mam co was okłamywać, znacznie więcej mnie tu nie ma, niż jestem. ale jednak, wciąż czasem jestem. trzyma mnie sentyment, to raczej pewne. mam z tą stroną ogrom wspomnień i skłamałabym mówiąc, że moja obecność tu nie wpłynęła jakoś na moje życie – bo wpłynęła i to w bardzo wielu aspektach.
może to już "starość". teoretycznie dopiero niedawno skończyłam szesnastkę, ale mam uczucie, że jest to okres życia, w którym każdy rok robi ogromną różnicę i widzę to po tej stronie. może już trochę wyrosłam z pisania niektórych rzeczy, może taka większa chęć do pisania gdzieś się we mnie już zatarła, who knows. a może to swego rodzaju brak czasu, lub brak chęci poświęcania wolnej chwili na przelewanie pomysłów na 'papier'. pomysłów na historie mam zawsze od groma, ale aby usiąść przy notatniku i spróbować to jakoś ładnie skleić jest już 10 razy trudniejsze. a może to ten brak czasu (fr 2 klasa liceum to jest jakiś rollercoaster). może.

nie chcę się w żaden sposób żegnać, bo wiem, że za miesiąc czy dwa może znowu najdzie mnie ochota, aby się odezwać, like always. mam swego rodzaju potrzebę dodać ten wpis i położyć nim przysłowiową kropkę nad i, w kwestii mojego udzielania się tu jako autor. już od baaardzo długiego czasu nic nie publikuję, jednak zdarzało mi się coś pisać w szkicach, dlatego na ten moment chyba muszę sobie sama tak definitywnie powiedzieć, że to chyba czas na mnie.

możliwe, że mój czas już przeminął, a może jeszcze nadejdzie, nie mam pojęcia. chciałam tylko skorzystać z wypadającej rocznicy (yeah jestem spóźniona na własne obchody) i podziękować za te świetne 5 lat, jakie mogłam tu spędzić.

forever yours
destricte,
nadia

04112021