Właśnie nazwałam moje słuchawki Albrecht.
Co sądzicie?
[Inspirację dla takiego imienia stanowi Albrecht Dürer, jeśli kogoś to interesuje]

Hello there~

Na pewno Was kiedyś coś bolało, prawda? No właśnie. Przybywam więc do Was z pewnym patentem. Jeśli macie ochotę słuchać mojego bełkotu, zapraszam:
A więc zapewne domyślacie się, że dzisiejsza lekcja życia będzie związana z bólem – nic bardziej mylnego. Wspomniałam o tajemniczym patencie. No tylko jaki można mieć patent na ból, nie licząc mało odkrywczych maści czy tabletek? No raczej nie można, poboleć musi i trudno. Ale ja mówię: stop, bo właśnie nie musi. I nie będę dziś rozprawiać o kolejnej rzeczy niwelującej ból, za którą trzeba zapłacić i się nią faszerować – wręcz przeciwnie, powiem dziś o potędze ludzkiego ciała, w tym głównie umysłu.
Moją radą więc na ból jest przekonanie organizmu o tym, że wcale go nie ma lub też jest mały i nic nie znaczący. Istnieją na ogół trzy reakcje na takie moje stwierdzenie, którymi możesz się wykazać: 1. wooow, opowiadaj!; 2. ej serio???; 3. naćpałaś się czegoś w nocy?. Podejrzewam, że właśnie wykazałeś którąś z ostatnich, jeśli jednak nie, to koniecznie się tym pochwal! A więc tak, jest to możliwe. A co trzeba zrobić, by namówić do tego organizm? Nic wielkiego, ale zarazem okropnie trudnego – choć zależy oczywiście dla kogo. Na początek należy wziąć głęboki wdech i wydech, co pomoże w uspokojeniu organizmu. Należy się maksymalnie wyciszyć, odciąć możliwie jak najbardziej od wszystkich bodźców, a w szczególności od bólu. Wydaje mi się, że może to przypominać przygotowywanie do stanu medytacji lub tez i ja samą, choć na tym się kompletnie nie znam. Gdy już zyskacie ten spokój ducha i zauważycie, że zarówno świat wokół, jak i Wasze odczucia są jakby zamglone [jest to moja wizja tego procesu i potrafię to opisać tylko w ten sposób], wtedy zacznijcie powtarzać w myśli lub też szeptać słowa, które na ogół są bardzo do siebie podobne i mają dać ten sam efekt. Spokojnie, to nie jest żaden rytuał xD W każdym razie powtarzajcie sobie, że ból nie istnieje, że jest sprawą przyziemną i nie może przejąć nad Wami kontroli, przejdzie, a Wy wcale nie musicie się pod nim uginać i wysłuchiwać jego wołań. [Jeśli nie potraficie domyślić się/wymyślić innych tekstów w podobie przykładów można i powtarzać w kółko tylko jedno zdanie lub też zasięgnąć po więcej takich zdań zwracając się do mnie] Należy jednak pamiętać, że samo suche ich powtarzanie da dokładnie tyle, co nic. Należy bowiem myśleć o tym/mówić to z pełnym przekonaniem, musicie w to w pełni wierzyć. A jeśli z początku nie wierzycie, powtarzajcie tyle razy, żeby uwierzyć. Nie jest to żadna magia, a potęga siły woli i ludzkiego umysłu. Tak działa nasz mózg – jeśli coś sobie przyswoimy, ma to ogromny wpływ na nasze doświadczenia, zarówno psychiczne jak i fizyczne. Tak więc w tym przypadku zadziała to w ten sposób, że wmówicie sobie, że nic Was nie boli, a mózg przyjmie tę wiadomość jako fakt i rzeczywiście ból ustanie lub też zostanie znacznie zmniejszony.
Mam jednak parę zastrzeżeń:
1. Nie podpiszę Wam gwarancji na działanie tej metody. Nie zadziała ona w pełni w przypadku bardzo silnego bólu [może jednak go zmniejszyć] i nie zadziała również w przypadku "niedokładnego wykonania poleceń", które zadałam. Ja sama jednak przysięgam, że w moim przypadku to działa, o ile tylko o tej metodzie pamiętam xD
2. To nie jest lek. Absolutnie nie należy tego brać jako metodę, która zawsze zadziała i dzięki niej będziecie żyć wiecznie szczęśliwie. Jeśli ból jest silny/z nieznanej przyczyny/nie mija po chwili/lub cokolwiek niepokojącego, należy o tym koniecznie kogoś powiadomić, najlepiej lekarza. Metodę w takich przypadkach oczywiście stosować wciąż można.
Co sądzicie?
Jak coś to ja tylko pomóc chcę, więc nie hejtować, jak coś się nie podoba, to proszę grzecznie wyrazić swoją opinię, jestem otwarta na ewentualną krytykę.

Spaliście? Jak się spało?
Nie spałam ani minuty, więc nie mogę odpowiedzieć na drugie pytanie.
I tak, tworzyłam ten monolog po zniwelowaniu cholernego bólu brzucha właśnie tym sposobem, nie móc już później z niewiadomych powodów zasnąć👍🏻

Dziś mam w planach wstawić to legendarne opowiadanie i może zmienić "O mnie"? Jak sądzicie, dobry pomysł?

Ja się żegnam, bo już piszę w drodze, opowiadajcie jak u Was!
~Inka