Ja już sama nie wiem czy jestem smutna czy desperacko wkur*iona…
Czy naprawdę wszystkie kobiety z mojej rodziny muszą mnie uważać za panienkę jaką one są? Nawet moje młodsze kuzynki?!?!?!
I zwalają winę na mojego ojca który to on od moich najmłodszych lat brał mnie do lasu i na spacery w pola. I teraz jak mam już 13 lat i chcę iść z kolegami do lasu, nie mogę, a czemu?! BO SOBIE KU*WA NIE DAM RADY, BO JESTEM DO CH*JA DZIEWCZYNĄ!!! Czy naprawdę zawsze muszę być ,,inna”? czy nikt mnie nie może akceptować taką jaką jestem?! Ciągle mi mówią ,,A ty nie jesteś inni!” a jak jestem inna to mają pretensje: ,,A czemu to ty nie jesteś jak inni?!”. A co mi w ogóle chodzi?
No chciałam iść z kolegami do lasu i poszłam do babci po scyzoryk pod pretekstem, że potrzebuję go na technikę. Jak go szukałyśmy to palnęło mi się, że potrzebuję na dzisiaj (technikę mam w czwartki) no i nie miałam wyboru, musiałam powiedzieć prawdę. No i jeszcze na mnie nakrzyczała, że nie mogę iść bo nie dam sobie ku*wa rady. I jeszcze musiała do mojej mamy zadzwonić, to już jest kompletna zajebiocha! No i co? Nie mogę iść! A każą mi iść do głupiego parku w którym byłam miliard razy do cholery jasnej. I jeszcze rok temu mieli do mnie pretensje ,,A czemu ty siedzisz w domu?!”, ,,Ciągle siedzisz na laptopie idź w końcu na dwór!”, ,,No czemu nie idziesz na dwór może idź na przykład DO LASU!” a teraz kiedy chcę iść gdzieś to już mnie się czepiają! Pewnie jak mama wróci z pracy to będę mieć opier*ol…
Dobra bo już się dość rozpisałam…Sorry za przekleństwa no ale jestem serio wkur*iona…
~Holly